Door: Tiger Lilly
Wat als je alles ineens met andere ogen bekijkt? Een persoonlijk blog.
Dat kun je hebben, dat je zomaar merkt dat je de wereld om je heen ineens verrassend met andere ogen en oren aan het bekijken bent. Alsof je opeens op een andere manier bent gaan horen en zien, of ineens beter kunt horen en zien. Het zou ook een meer symbolisch fenomeen kunnen zijn diep vanuit jezelf, om aan te geven dat er een nieuw tijdperk voor je is aangebroken waarin je anders kunt (en moet) gaan kijken en luisteren naar de wereld? Afijn, als je zoiets meemaakt, weet je dat er iets aparts met je aan de hand is. Niet schrikken!
Gevoelswereld
Het gebeurde mij een tijdje geleden dus ook een paar keren, en het is echt een verandering te noemen. Het begon met … nou ja, “begon”; ik weet niet wanneer het echte begin is ingezet bij me, dat kan ook al veel langer geleden zijn gebeurd, en dat het nu pas, vele maanden of misschien wel jaren later, naar buiten mocht komen. Zo heb ik al jaren heel soms kraakheldere dromen – die ik dagen erna nog letter voor letter op weet te schrijven, en nu ook nog precies weet – , en er zijn al veel langer bepaalde tekenen dat er iets aan het veranderen is bij me, in mijn beleving en gevoelswereld. Het komt altijd in ‘golven’, en nooit ineens allemaal tegelijk.
Maar dit fenomeen gebeurde steeds overdag en was echt opvallend aanwezig en duidelijk! Dit was wat het was: Ik maak graag regelmatig (sportieve up-tempo) wandelingen buiten, meestal overdag in het weekend maar soms ook vroeg in de avond. Gewoon, omdat ik al lopende goed kan relativeren en rustig over alles na kan denken, en omdat ik letterlijk in beweging wil blijven.
Opeens, tijdens één van deze tripjes buiten, viel mij iets op: zonder er van tevoren bewust op te letten, als vanzelf, floten en zongen de vogels heel anders dan anders, ik hoorde naar mijn idee allerlei nieuwe vogels zingen en zanggeluiden! Wacht, er zitten waarschijnlijk, door het steeds schoner wordende milieu van tegenwoordig, een paar nieuwe en zeldzamere vogelsoorten tussen de dichter bewoonde gebieden dan voorheen, dacht ik. Maar het gezang kwam ook uit grote struiken dichtbij het pad of de weg, en niet alleen uit hele hoge bomen; het geluid was steeds best dichtbij.
Scherp gehoor
Dit gebeurde me zo een aantal keren tijdens verschillende wandelingen of fietstochtjes door de woonwijken, polder of zelfs naar de supermarkt. Maar telkens was ik met andere dingen bezig, en niet met het bewust luisteren naar vogels. Ik werd dan ook steeds door mijn oren verrast. Het gebeurde in elk geval dusdanig dat het me echt opviel, en dat ik kon zeggen: Hé, ik hoor alweer ‘nieuwe’ vogels! Op enig moment heb ik zelfs nog een foto willen te maken of het geluid willen opnemen, maar dat is niet gelukt.
Is mijn gehoor dan echt scherper geworden, word ik nu nog meer geraakt door alles om me heen, en wat wil mijn onderbewuste mij hiermee vertellen? Ik vind het mooi 🙂
Diepblauw
Zo had ik het ook – in diezelfde periode – met het kijken naar de lucht en de bomen. Mijn ogen werden opeens heel de tijd aangetrokken door de diep blauwe kleur van de lucht (het was zomer en warm weer) waardoor ik steeds naar boven móest kijken. Alsof ik de kleur blauw anders zag dan eerst, veel warmer. Weer terug naar beneden kijkend zag ik opeens het scherpe contrast tussen deze diepblauwe lucht en de warm groene bomen eronder. Gecombineerd met vogels die rustig over deze bomen vlogen en zweefden; ik zag opeens hoe mooi alles eigenlijk is, net het paradijs! Toen ik me dat besefte stond ik trouwens aan de rand van de grote stad, op een betonnen busstation en vlakbij de metro; nou niet echt een landelijke omgeving, maar alsnog zag ik dat en vond ik dat.
Maar waarom gebeurde dit? Is het een symbolische manifestatie van diep vanuit mijn zelf, om aan te geven dat er een nieuw tijdperk voor me is aangebroken waarin ik anders mag (en kan) gaan kijken en luisteren naar de wereld? Of was ik toch wat overspannen tijdens die paar weken, en zag en hoorde ik gewoon even tijdelijk heel anders?
Toevalligheden
Sinds deze gebeurtenissen merk ik ook (nog) meer ‘toevalligheden’ en synchroniciteit op in mijn leven, veelal in getallen (tijdsaanduidingen, bedragen, leeftijden, perronnummers, nummers van televisiezenders), in kleuren die steeds overal terugkomen, en in namen van mensen die dicht bij me staan, namen die ik opeens op veel plaatsen tegenkom. Maar bijvoorbeeld ook in anekdotes die anderen vertellen over hun leven op dat moment, iets dat ik dan precies kan passen en spiegelen in mijn leven van dat moment, het komt overeen en er zijn gewoon heel veel overeenkomsten. Of in elk geval: ze vallen me echt op en het is vaak té onwaarschijnlijk toevallig om het te kunnen ontkennen. Het is er gewoon. Ook ben ik sinds een tijdje veel schrikachtiger; ik schrik sneller van harde geluiden of snelle bewegingen van anderen.
Nou moet ik wel zeggen dat ik er nog niet precies achter ben of al deze manifestaties wel allemaal de mijne zijn, en niet van iemand anders of meerdere andere mensen die dicht bij me staan en waarmee ik een connectie heb. Ik ben geneigd van alles op te pikken ‘wat er in de lucht zweeft’, en mezelf daardoor te laten beïnvloeden. Dat is echt nog mijn leerproces. Of het waar is of niet, voor mij is dat het wel, en daardoor veel te belangrijk om niet op te schrijven!
