In andere tijden stond je als burgemeester, priester, notaris of arts op een voetstuk. Het ‘gewone volk’ veronderstelde dat zij in het belang van de samenleving weloverwogen, ethisch, humaan en respectvol handelden. Dat zij zich in contact met de bevolking openstelden voor gevarieerde inzichten en nieuwe ontwikkelingen.

Ik geef toe dat het vertrouwen in de afgelopen decennia een ietsiepietsie is afgebrokkeld, maar niettemin deed de blog van Emile Keuter mij verrast fronsen. Emile is algemeen neuroloog op Aruba en schrijft via de tab “Opinie” voor medischcontact.nl.

Er verscheen daar aan het begin van 2019 zowaar een blog met als titel Hoogsensitief. Zou het kwetsbare bruggetje naar medici en gezondheidszorg nu werkelijk werkelijkheid worden? Hoopvol begon ik te lezen, maar bij het 44^e woord (“stoornis”) voelde ik al waar het naar toe ging. En bij de eerste zin van de derde alinea wist ik het zeker: “Op veel plaatsen kunt u lezen dat het een groot probleem is dat artsen en de wetenschap hoogsensitiviteit niet serieus nemen.“ En ja hoor daar kwam de volgende als een boomerang: “Ik denk dat dat komt omdat wij wel aanvoelen welke kant het opgaat. Een eigenschap als hoogsensitiviteit kan gemakkelijk worden uitgebouwd tot een compleet psychosomatisch syndroom, een SOLK.“

Hoewel een ieder zelf de blog maar leest voor eigen interpretatie, gaat bij mij het oordeel ‘Somatisch Onvoldoende verklaarde Lichamelijke Klacht’ een ietsiepietsie te ver. Emile zou – in deze tijden – kunnen (moeten?) weten dat er mondiaal de nodige onderzoeken te achterhalen zijn die iets genuanceerder zijn. En bovendien, hij zou zich als geneesheer open kunnen (moeten?) stellen voor moderne inzichten. Hij zou er zomaar iets aan kunnen hebben … in het belang van zijn patiënten.

In andere tijden zag je artsen zich veilig terugtrekken in dedain en hooghartigheid. Elkaar (“Amice, …”) in onleesbaar handschrift briefjes schrijven en als damherten tijdens bronstijd burlen in Latijnse eloquentia.
Ook in deze blog komen de – zo schijnt dat dan – meest enge ziektes voorbij: neurasthenici, kraamvrouwenkoorts, sensitisatie en … decompensatie bij psychasthene karakterstructuur. Waarvoor gewoon Nederlandse woorden zijn, maar dat terzijde.

In andere tijden wist de bevolking wel raad met mensen die er een excentrieke manier van denken op na hielden en zich angstvallig vastgrepen aan ouderwetse dogma’s: verbannen naar een ver eiland in een verre oceaan! Zouden ze dat in deze tijden met ártsen doen?

Derk Eimers (1965) extrapoleert zijn recalcitrantie vanuit zijn journalistieke verleden. Met ongewone observaties werpt hij niet zelden nieuw licht op vanzelfsprekendheid. Gevraagd om hier bij gelegenheid zijn taalent in een column te benutten om hoogsensitiviteit ‘aards’ en ‘grijpelijk’ te houden.

Please follow and like us: