De multitaskende HSP moeder
Bam!
Opeens was alles anders. Op zich kan ik goed omgaan met veranderingen, maar deze verandering was wel enorm! Opeens zat iedereen thuis, stond de wereld stil en overkwam ons iets wat voor ons onvoorstelbaar was, laat staan dat je het de kinderen goed uit kan leggen; Corona. Dit betekende van de ene op de andere dag; iedereen elke dag thuis. En dat niet alleen, binnen 2 weken werd de maatschappij ingericht op afstandswerken, afstandsonderwijs, digitale sportlessen enz. En echt nee zeggen kon je niet.
Als HSP moeder heb ik het echt af en toe nodig om een moment alleen te zijn, om te ontprikkelen, om weer even op te laden. Rust en ruimte in het hoofd om zo een goede moeder, partner en vriendin te kunnen zijn. Maar hoe vind je rust in een huis met 5 mensen, waarbij bij iedereen meer vragen zijn dan antwoorden? Het was een ware beproeving voor iedereen.
Aan de ene kant was het heerlijk, want wat kon ik veel ballen laten vallen (sportlessen, partijtjes, verjaardagen, borrels). Dat gaf een immense rust. Ik hoefde alleen maar na te denken wat we die dag zouden gaan doen of móesten doen en wat we zouden eten.
Aan de andere kant voerde het de druk enorm op, want opeens was ik moeder, juf, werkneemster op afstand, partner en ergens achteraan kwam ik zelf nog. De eerste twee weken waren zoeken, ploeteren, uitproberen, nadenken over de situatie waar we opeens met heel Nederland in beland waren en wennen aan het nieuwe normaal. Wennen aan supermarkten met looproutes, spatschermen, handen wassen (heel veel handen wassen), online lessen voor de kinderen, online meetings voor het werk en tussendoor tijd voor ontspanning zoeken.
Als HSP moeder zijn dit grote veranderingen. Schakelen, loslaten, uitademen, prikkels verwerken, rust zoeken, vriendschap zoeken, proberen te begrijpen hoe de nieuwe wereld werkt. En toch… ik heb gemerkt dat als je zó in het diepe gegooid wordt en je geen andere keus hebt, de veerkracht van de mens enorm groot is.
Natuurlijk heb ik gezocht, gehuild, gepuzzeld, gebaald en optimaal gemultitasked. Maar het is me wel gelukt. Met hulp van lieve vriendinnen waar ik mee ben gaan wandelen en fietsen. Echt, ik heb nog nooit zoveel van de omgeving en natuur in mijn buurt gezien. Met hulp van een lieve man die de rust bewaarde en in een strak afwisselschema samen met mij “de tent runde”. En met behulp van hele lieve kinderen, met wie ik de wereld opnieuw ontdekt heb, met wie ik de buurt opnieuw verkend heb, met wie ik gelachen en gehuild heb en met wie ik de mooiste, meest bijzondere en unieke tijd beleefd heb.
Het nieuwe normaal. Het lijkt inmiddels inderdaad normaal. Dat geeft rust, maar het blijft gek. Ik hoop van harte dat we straks weer terug kunnen naar het oude normaal. Waarin weer structuur, voorspelbaarheid, socialiteit en intimiteit kan zijn. Want dat mis ik nog steeds.
Anne-Marie Visser is moeder van 3 kinderen en werkzaam als orthopedagoog in het onderwijs. Ze maakt zich sterk om de ondersteuning van HSP kinderen op school te verbeteren.
