Heb jij dat nou ook?

“Ik werkte bij een accountantskantoor, nu kun jij je vast wel indenken dat dit niet de beste keus was voor mij, wat een druk!” Veel dames vinden het heerlijk om te spiegelen met mij. Om hun levensverhaal tegen me aan te houden of om dingen te vergelijken. Ik voel dit en dit, heb jij dat ook? Ik ervaar dit sus en zo, heb jij dat nou ook?

Ja, ik heb dat ook!

In heel veel dingen herken ik me en ik vind het geweldig dat ik een herkenning kan zijn voor anderen. Het maakt dat we ons begrepen voelen en dat we ons minder alleen voelen in dat wat we beleven. Vooral de nieuwe ontdekkers van hoogsensitiviteit hebben veel te voelen en ervaren en ik kan me als geen ander indenken hoe fijn het is je dan niet alleen te voelen in dat proces.

Dus het leek mij leuk om in deze blog eens de typische dingen te delen waar ik als HSP tegen aan loop, maar ook hoe ik het beleef en wat juist zo mooi is aan deze eigenschap!

Is dit nu waar ik voor op de wereld ben gekomen?

Als kind al kon ik diep nadenken over het leven, mijn leven en de zin van het leven. Maar je gaat op die leeftijd mee in de verwachtingen van je omgeving en doet wat je wordt opgedragen. Eenmaal toegetreden in het werkende leven kwam die vraag dagelijks terug. Is dit nu wat ik hier te doen heb? Elke dag hetzelfde? Elke dag meer van dit? Elke avond dat gevoel, ‘is dit het nou’?

Altijd zoekend naar dat ene, dat ene waar je je vinger niet op kan leggen. Beelden flitsten door mijn hoofd. De zon, een mooi uitzicht, een gevoel van passie, een melancholisch gevoel, alsof er iets was wat ik nooit zou gaan ervaren, maar toch gaf het me ook hoop. Elk jaar wanneer het weer mooier weer werd voelde het als weer een kans. Ik kroop weer uit mijn schuld en probeerde weer wat. 9 van de 10x liep het op niets uit en voelde ik in september de teleurstelling en kroop ik weer in m’n schulp.

Maar er moest toch meer zijn. En dat is iets wat heel veel HSP’s ervaren. Het gevoel hier op de aarde te zijn voor een doel, een missie, zingeving en voldoening halen uit je leven.

Wat mij hierbij heeft geholpen is mezelf even buiten de maatschappij plaatsen en vooral buiten de werkende maatschappij. Loslaten dat ik moet doen wat iedereen doet. Verwachtingen loslaten en accepteren dat het leven heel anders ingevuld mag worden dan hoe dat voor me is uitgestippeld.

Kiezen voor mijn passie en gevoel.

Ik voel me ongemakkelijk als jij een slecht humeur hebt

Als kind al voelde ik me opgelaten en ongemakkelijk wanneer mijn ouders ruzie hadden of wanneer 1 van hen chagrijnig was of een kort lontje had. Ik vatte het persoonlijk op en mijn dagboek stond vol met teksten als “mama is weer boos op me”, of “papa en mama hebben weer ruzie”. Dat hadden ze niet vaak en mijn moeder was helemaal niet steeds boos op me. Maar dat ervoer ik zo. Als mijn moeder tegen me zei; “nou Karin dit zou je toch opruimen, waarom heb je dat nog niet gedaan?” dan voelde ik me vreselijk! Oh nee, ze is weer boos! Ik heb het verkeerd gedaan!

Maar ook wanneer mensen negatieve emoties ervaren die niet op mij gericht zijn had ik het gevoel dat ik dan extra lief moest zijn, of extra mijn best moest doen. Doe jij boos, dan doe ik wel extra vrolijk. Anders word ik nerveus. Als ik op mijn werk collega’s binnen zag komen met een bepaald humeur, dacht ik “ojee, ik moet dit opheffen op een bepaalde manier, dus ik ga wel extra veel grapjes maken om de sfeer goed te houden”.

Maar ik zie het nu ook aan mijn kinderen. Wanneer ik een kort lontje heb, of wanneer ik druk ben of gehaast “mama, waarom doe je zo boos?” Het is hoe we het ervaren. Het liefst leven we in een wereld waar alles pais en vree is, maar helaas bestaat zo’n wereld niet.

Dus moeten we leren daar mee om te gaan. Dus moeten we onze hoogsensitieve kinderen leren daar mee om te gaan. Bewustwording helpt mij en het helpt hen. Wanneer er nu iemand bij me binnen komt en ik krijg daarna het gevoel alles verkeerd te doen wat er maar mogelijk is en ik eigenlijk het liefst wil huilen. Dan doe ik een stapje terug. Ik probeer niet te handelen vanuit emotie. Ik bekijk de situatie en wordt me bewust van de energie van die ander. Kan het namelijk zijn dat niet alles wat de ander doet negatief op jou gericht is? Maar dat er misschien van alles gaande is bij die persoon? En dat jij toevallig die gene bent die in de buurt is om het op te richten of die toevallig die energie oppikt?

Ik ben niet a-sociaal, maar soms wel…

Ik zie mezelf  best als een sociaal persoon. Ik praat heel makkelijk. Leg makkelijk contact en eigenlijk ben ik in sociale situaties altijd vrolijk, de grapjas of er voor in om gezellige dingen te ondernemen. Tevens natuurlijk ook mijn valkuil, want mensen verwachten dit gedrag dan ook altijd van je.

Maar er zijn ook situaties waarin ik absoluut minder sociaal ben. En dat is wanneer ik overprikkeld en/of moe ben van een dag of activiteit. Dan wil ik niet perse met je praten en heb ik het liefst dat je me met rust laat. Wanneer ik bijvoorbeeld terug kom met Rendo van een drukke dag bij bijvoorbeeld een acro wedstrijd, of wanneer we ’s avonds weg zijn geweest en we laat terug zijn. Dan wil ik niet dat de oppas nog blijft zitten om gezellig  te doen. Om te kletsen. Om allerlei vragen op ons af te vuren. Uit fatsoen vind ik dat we moeten vragen of ze nog wat te drinken willen. Als ze dan ja zeggen kan ik soms wel huilen. Ik wil rust! Ik wil douchen! Ik wil in mijn pyjama op de bank!

Ik voelde me altijd schuldig voor dat soort gevoelens. “Stel je toch in hemelsnaam niet zo aan”. Maar uiteraard begrijp ik het nu. Ik heb gewoon teveel gehad op zo’n dag. En het is niet altijd noodzakelijk dan een toneelstukje op te voeren voor de ander om maar sociaal te blijven.

De panty

Mag ik even… het meest storende kledingstuk van alles… Ik hou van jurkjes, van vrouwelijke kleding, van er mooi en netjes uitzien. Maar toch kies ik al snel voor de vertrouwde legging of broek als ik me moet aankleden. Het vooruitzicht van die panty die snijd bij mijn tenen raak ik al geïrriteerd.

Het hele proces alleen al om dat ding aan te trekken. De naad van de kous moet boven op mijn tenen blijven liggen, maar zodra ik de panty aan heb en ik ga staan schiet die naad of net onder mijn teennagels of onder mijn voet! En dan loop ik er dus op!

Ik word dan dus ook echt geirriteerd op iedereen die op dat moment in mijn buurt loopt. Aaaaah die panty! Om de 20 minuten gaat mijn laars dan uit om die rand goed te doen… En dan hebben we het nog niets gehad over die onmenselijk strakke boord die bovenaan de panty zit waardoor je niet kunt ademhalen of eten…

Intens maar dan ook echt intens genieten

Oké het leven als HSP kan best pittig zijn. Maar toch zou ik me ook niet anders meer kunnen voorstellen. Soms zie ik mensen dag in dag uit hetzelfde doen. Zonder emotie. Gewoon berusting in het hoe het leven is. Want zo is het leven nu eenmaal. Werken, thuis, werken, thuis, ademhalen, verplichtingen. We doen even dit en we doen even dat.

En als dat goed voelt voor jou dan is dat helemaal oké. Maar dat werkt dus absoluut niet voor mij. Ik heb variatie nodig en een gevoel van vrijheid. En van dat laatste kan ik dus intens genieten. Ik kan genieten van de gedachte alleen al. Ik kan ook genieten van een vrije dag besteed in de natuur, of op een andere mooie plek, aan de zee of met mijn gezin. Ik zuig het in me op. Ik absorbeer het en mijn hart kan echt opzwellen van geluk als ik die moment beleef.

Ik vind dat dus echt absoluut een van de mooie dingen aan hoogsensitief zijn. Het voelt soms als een wereld waar een ander geen weet van heeft. Een voorrecht om dingen zo te mogen beleven. Het voelt heel kleurrijk.

Een miljoen andere dingen

Natuurlijk zijn er nog een miljoen andere dingen die herkenbaar zijn wanneer je hoogsensitief bent, maar met het risico dat deze blog dan echt veel te lang wordt, moet ik ergens stoppen.

Het is leuk om te kijken naar typische dingen die je als HSP kunt ervaren en je daar bewust van te zijn. Het maakt het makkelijk om jezelf en de ander te begrijpen.

Heb jij ook van die typische HSP dingetjes? Dan zou het leuk zijn wanneer je een reactie achterlaat onder mijn blog!

Karin Rutjes (1985) is zelf hoogsensitief en werkt als hsp coach in haar eigen praktijk (Karin & Coaching). Daarnaast is ze ook jongerencoach. Ze woont samen met haar man, dochter en zoon in Hardenberg en haar praktijk heeft ze ook daar gevestigd. Ze is gek op lezen en ook het schrijven van haar eigen blogs vindt ze geweldig om te doen. Ze hoopt dan ook nog veel blogs te kunnen schrijven voor zowel Hoogsensitief.NL als haar eigen website (www.karinrutjes.nl).

Please follow and like us: