Een vraag die ik het vaakst krijg is, “hoe accepteer ik dat ik hoogsensitief ben? Hoe kan ik het gaan zien als iets moois, als een kracht in plaats van een last of een stempel die ik opgedrukt krijg?”

Deze vraag is zeer begrijpelijk. We komen er vaak niet achter dat we hoogsensitief zijn doordat we de mooie kanten hebben opgemerkt. Hoogsensitiviteit komt vaak pas aan het licht als er al signalen te zien zijn van een burn out, depressie, angst of overspannen zijn.

Of wat ik ook veel merk is dat moeders het beginnen te merken, doordat ze kinderen hebben gekregen en deze zich op bepaalde manier gaan ontwikkelen. Of doordat de kinderen bepaald gedrag laten zien wat als “afwijkend” wordt beschouwd.

Waarom voelt het zo negatief?

Zoals hierboven genoemd is dat natuurlijk niet zo heel erg gek. We raken burn-out, of we raken overspannen en dan pas is er opeens ruimte voor zelfreflectie. Doordat we genoodzaakt zijn op de rem te trappen overvalt je de rust. Want je kunt niet meer.

En datzelfde geldt natuurlijk voor alle ‘negatieve’ signalen die je krijgt waardoor je het gevoel hebt dat je eens verder moet kijken dan wat je op dat moment weet.

Hoogsensitiviteit lijkt op het eerste gezicht een eigenschap die je beperkt in wat jij wilt doen. Want tja, als jij nou steeds overprikkeld raakt van alles wat je doet. En als bij jou alles intenser verwerkt wordt…. Waarom zou je dan überhaupt nog iets willen proberen?

Ik begon me al snel anders te voelen…

Ik kampte zelf al mijn leven lang met extreme faalangst, depressieve en onzekere gevoelens. En helemaal vanaf de middelbare school begon ik me al snel anders dan anderen te voelen. Het leek alsof alles mij meer moeite kostte. Het leek alsof ik veel dieper nadacht over allerlei dingen die gebeurden. En ik had veel meer vragen. “Waarom bestaan we eigenlijk, wat is de zin van je bestaan.” “ Waarom doen we allemaal hetzelfde en gaan we uiteindelijk allemaal dood?”

Ik huilde veel, ik trok me alles heel veel aan en ik was het allerliefst op mijn slaapkamer. Ik kon vooral in de zomermaanden genieten van het uitzicht uit mijn kleine slaapkamer raampje. De zon die door de bomen scheen. De schaduwen in mijn kamer. Mijn kamer was vrij klein, we woonden in een oude woonboerderij. Maar het was gezellig en het was van mij.

Pas rond mijn 25^ste kwam de term hoogsensitiviteit naar voren. En de reden waarom was omdat ik me niet goed voelde. Dus je koppelt negativiteit aan hoogsensitiviteit.

Je wilt je staande houden door je aan te passen!

Op een gegeven moment, nadat je er misschien het één en ander over hebt gelezen, denk je;  “oké. Dit is wat ik heb, dit is wie ik ben. En nu moet ik maar zien te ‘overleven’ met dit alles.” Je hebt de herkenning gevonden! Wow, je begint een beetje te begrijpen wie je bent, je begint te snappen waarom bepaalde dingen voor jou zo lastig waren, zo moeilijk of zo intens.

Maar tegelijkertijd realiseer je je misschien ook wel dat dit heel lastig wordt om aan een ander uit te leggen. Er is geen ruimte voor zoiets als dit. Er is simpelweg geen tijd! Je weet het, maar verder druk je het weg. Er staat een nieuw weekend voor de deur om vol te plannen. Er wordt aan alle kanten aan je getrokken. Want er is die verjaardag van je broer, en die activiteit waar hulp voor wordt gevraagd op school. En op je werk wordt wel verwacht dat je maandag die presentatie klaar hebt en geeft voor een groep van 20 personen.

In je achterhoofd loop je nog wel met die discussie die je hebt gehad met een vriendin, en wat je eigenlijk helemaal niet lekker zit. Terwijl zij het toch gewoon naast zich neer lijkt te leggen. Maar jij voelt je nog steeds zo rot.

Ondertussen probeer je wel eens aan te geven bij iemand dat het allemaal zoveel lijkt. Of je probeert wel eens een gesprek te starten met wat meer diepgang. “Kunnen we het een keer hebben over onze emoties misschien?” “Of over onze gedachten? Of over hoe je je voelt bij bepaalde zaken?”

Maar dat gaat niet. Mensen kappen het af, want niemand wil de diepte in. Het leven is al ingewikkeld genoeg en het is nu eenmaal wat het is. Je moet nu eenmaal werken, je moet nu eenmaal gewoon mee gaan met de rest. Met de kudde. Dus jij krijgt nogmaals die bevestiging. Jij bent anders, jij altijd met je gevoelens.

Je past je maar aan. Dat lijkt het makkelijkst te zijn. Jij cijfert jezelf weg… en zo raak jij steeds verder verwijderd van jou. Wie ben jij nog? Je weet het eigenlijk niet meer.

Waarom zou je het niet accepteren?

Men wil het niet accepteren. De weerstand tegen de acceptatie van hoogsensitiviteit is groot. Wat natuurlijk ook weer grote frustratie oplevert. Want je eigenschap is er nu eenmaal. Je bent er mee geboren. Maar dat het ervoor zorgt dat jij anders in het leven moet gaan staan, dat wil je niet.

Maar om het een stukje makkelijker voor jezelf te maken raad  ik je toch aan het te gaan accepteren… dat betekent dat je het niet langer de schuld gaat geven voor alles wat er is mis is gegaan in je leven. En voor al het onbegrip dat je gevoelt hebt. Wees in plaats daarvan juist dankbaar. Dankbaar dat er eigenlijk een hele mooie verklaring is voor alles wat jij gevoeld hebt.

Die eigenschap waardoor jij alles zo intens kunt voelen in het leven zorgt ervoor dat jij echt leeft!

Maar wanneer komt dan dat positieve gedeelte?

Het wordt pas positief als jij besluit daarvoor te kiezen. Als jij besluit je niet meer te verschuilen achter de eigenschap, maar het voor je laat werken.

Maar wat zijn dan de positieve dingen?

• Relaties kunnen zoveel meer van betekenis zijn wanneer jij je de juiste mensen om je heen hebt en je open kunt zijn over je hoogsensitiviteit. Er ontstaat een intensere band.
• Opmerkzaamheid, van de natuur, van de lucht, van de emoties van mensen om je heen.
• Door jouw vragen over betekenis van bepaalde zaken, kies jij voor een leven met zingeving.
• Je band met je kinderen wordt zoveel sterker doordat jij heel duidelijk kunt voelen wat ze nodig hebben.
• Jij doorziet leugens van mensen snel en voelt haarfijn aan wanneer iemand oprecht is.
• Jij hebt ruimte voor spiritualiteit waardoor je een laag dieper in jezelf kunt keren.
• Jij voelt bij overgave aan hoogsensitiviteit, veel meer sereniteit. In jezelf en ook naar de buitenwereld.
• Jij hebt een groot empathisch vermogen waardoor jij ontzettend veel begrip hebt en toont voor de ander.
• Jij kunt intens genieten van muziek, natuurlijk licht, dieren, de band met mensen en van het leven.

En dit zijn zomaar een aantal dingen die ik zelf ervaren heb. Eigenlijk mijn hele leven al, maar die gevoelens mochten er nog niet zijn.

Ik laat die gevoelens nu toe. Ik accepteer mezelf volledig en ik wil dit ook aan een ander meegeven.

Het begint bij jezelf!

Helaas is er geen kant en klaar antwoord voor de vraag; “hoe ervaar ik het als iets positiefs?” Het begint namelijk bij jezelf. Jij kiest ervoor hoe jij het wilt zien. Jij kiest ervoor hoe jij naar jezelf wilt kijken en naar alles wat jij ervaart.

Zie jij het als lastige obstakels of zie jij het als leermomenten. Zie jij een regenachtige dag als een verloren dag, of als een dag waarin jij lekker naar binnen mag keren.

Zie jij een avond op de bank als een saaie avond, of zie jij het als een avond waarop jij heerlijk mag opladen. Jezelf mag zijn en dingen mag doen die jij fijn vindt.

Jij kiest! Maar als ik je een tip mag geven! Kies voor positiviteit! Het gaat je zo ontzettend veel meer brengen.

Karin Rutjes (1985) is zelf hoogsensitief en werkt als hsp coach in haar eigen praktijk (Karin & Coaching). Ze woont samen met haar man, dochter en zoon in Hardenberg en haar praktijk heeft ze ook daar gevestigd. Ze is gek op lezen en ook het schrijven van haar eigen blogs vindt ze geweldig om te doen. Ze hoopt dan ook nog veel blogs te kunnen schrijven voor zowel Hoogsensitief.NL als haar eigen website (www.karinrutjes.nl).

Please follow and like us: