Een keerpunt in mijn leven, stortte me in een persoonlijke crisis, maar dit hielp me ook om te gaan met mijn hoogsensitiviteit.
Wat vooraf ging
Op 8 januari 2006 werd mijn vader ziek. We wisten toen nog niet hoe ernstig het was, maar we waren allemaal erg bezorgd. Mijn vader was een mooi mens, een sterke man. Hij was nooit ziek. Opeens viel hij tijdens het coachen van zijn dames handbalteam in de kleedkamer in elkaar. Mijn moeder was thuis, maar voelde intuïtief dat er iets niet goed was en ging naar de sporthal. Daar vond ze mijn vader. Buiten bewustzijn. Hij had een zware epileptische aanval. Ze had meteen het gevoel dat het heel ernstig was en dat er iets mis was in zijn hoofd.
Mijn vader werd uitgebreid onderzocht in het ziekenhuis. Na een MRI onderzoek vonden de artsen drie tumoren in zijn hersenen en een plekje op zijn long. Mijn vader was altijd gezond, hij deed aan sport, at gezond maar roken deed hij wel. In het ziekenhuis werd een biopt genomen van de tumoren in zijn hersenen om vast stellen om wat voor soort kanker het ging. De uitslag was negatief. Het bleek om een kwaadaardige tumor te gaan. Uitzaaien in de hersenen hebben bijna altijd een bron ergens anders in het lichaam. Er werd onderzoek gedaan naar het plekje in zijn long maar dat gaf geen uitsluitsel. Doordat ze de bron niet hebben kunnen vaststellen was chemo geen optie. Er werd een ander behandelplan opgestart. Mijn vader kreeg in Tilburg meerdere gamma knife bestralingen. Na meerdere behandelingen leek het beter te gaan. De tumoren waren niet gegroeid. Ik had hoop, maar was me er niet van bewust dat ik mijn vader sowieso vroeg aan deze ziekte zou verliezen en dat alle behandelingen er alleen op gericht waren om zijn levensduur te verlengen.
De omslag kwam toen wij met de hele familie op Hemelvaartvakantie waren. Hij was anders. Normaal het hoogste woord, gezellig en op de praatstoel maar deze keer niet. Hij was rustig. Hij leek deze vakantie bewust in zich op te nemen. Alsof hij wist dat dit de laatste keer zou zijn. Ik zag dat hij pijn had, maar hij wilde het niet laten merken. In juni 2007 in het ziekenhuis kregen wij vreselijk nieuws te horen. Er was niets meer aan te doen. Mijn vader zou hoogstwaarschijnlijk nog maar zes maanden te leven hebben. Vanaf dat moment ging het heel hard achteruit. Gelukkig hebben we hem thuis kunnen verzorgen en is hij op 29 juni 2007 omringd door geliefden thuis gestorven.
Ik ben ontzettend dankbaar dat wij dit hebben kunnen doen. Dat ik afscheid heb kunnen nemen en mijn vader 21 jaar heb mogen meemaken. Ik had hem graag nog veel langer in mijn leven gehad en had heel graag een volwassen vader/dochter band gehad, maar dat heeft helaas niet zo mogen zijn. Deze heftige periode is voor mij een keerpunt geweest in mijn leven. Het heeft mij doen besluiten om er alles aan te doen om een goed en vooral gelukkig leven te leiden.
De ontdekking
Na het overlijden van mijn vader – wat uiteraard een diepe indruk en een persoonlijke crisis teweeg heeft gebracht – kwam ik er rond mijn 22ste achter dat ik hoogsensitief ben. Ik las een artikel op internet en alle puzzelstukjes vielen meteen op zijn plaats. Na het lezen van dit artikel en nog vele andere begreep ik mezelf veel beter dan ik ooit had gedaan.
Ik begreep voorheen niet waarom ik zo gevoelig was, zo sensitief. Het leek wel alsof dingen mij veel meer raakte dan het andere mensen raakte. Ik werd door anderen ook altijd in het hokje “te gevoelig” en “te onzeker” geplaatst. Wat mij uiteindelijk alleen maar onzekerder maakte. Het werkt zo. Als je niet goed weet wie je zelf bent en andere mensen bijvoorbeeld; leraren, familie, vrienden zeggen dat je “te onzeker” of “te gevoelig” bent dan ben je al gauw geneigd dit aan te nemen als waarheid. Die andere mensen zullen wel gelijk hebben. Het was voor mij een lange weg om weer uit dit hokje te komen.
Ik ben heel veel gaan lezen over hoogsensitiviteit en heb uiteraard testen gedaan. Daarbij heb ik veel gemeen met het HSS type (high sensation seeker). Dat is lastig aangezien dit enigszins tegenstrijdig is. Ik heb veel prikkels, avontuur en nieuwe dingen nodig, want anders ga ik mij vervelen. Ik wil nieuwe dingen doen, reizen, veel sociale contacten hebben en ga graag naar feestjes en borrels. Ik houd van een actief en sociaal leven, alleen heb ik ook veel tijd nodig om me op te laden. Mijn hoofd en lichaam liggen daarom met enige regelmaat niet op één lijn. In mijn hoofd wil ik van alles, vaak teveel maar mijn lichaam zegt “nu maar even rust nemen”. Ik merk het doordat ik sneller vermoeid raak. Als ik te lang doorga raak ik geïrriteerd. Neem ik dan nog niet voldoende rust, dan raak ik gedemotiveerd en somber en heb ik nergens zin in. Voor mij is het dus ook van belang om op tijd rust te nemen en even een keer niet naar een feestje of evenement te gaan.
Batterij opladen
Als je hoogsensitief bent is het heel erg belangrijk om je batterij op te laden. Wat voor mij werkt is dat ik mijn eigen pad volg. Vaak willen familie, vrienden, collega’s en sportmaatjes uit goede bedoelingen dingen opdringen. Vaak wordt er gepusht; “ach waarom ga je niet mee”, “ga toch mee naar dat feestje of evenement”, “het zal je goed doen”. Allemaal heel goed bedoelt, maar ik heb besloten dat ik alleen maar ga als ik dat ook echt wil en er energie voor heb. Ik blijf trouw aan mezelf en laat me niet overhalen om dingen te doen die niet bij mij passen of waar ik op dat moment even geen puf voor heb.
Doordat ik mijn energie goed verdeel, voldoende rust neem heb ik voldoende energie om de dingen te doen die ik heel graag wil doen en waar ik energie van krijg. Ik heb een actief leven en ben tevreden met wat ik heb en wie ik ben.
Hoogsensitief is voor mij een karaktereigenschap zoals introvert of extravert ook is. Ik verwacht en wil geen speciale behandeling, want ik kan prima voor mezelf zorgen en weet waar mijn grenzen liggen. Dat is ook mijn wens voor iedereen die met de hoogsensitieve eigenschap worstelt. Je bent wat gevoeliger afgesteld, dat kan lastig zijn maar er is prima mee om te gaan als je jezelf goed kent.
Mijn tip
Ga op ontdekkingsreis in jezelf. Zoek uit wat voor jou werkt. Waar krijg je energie van? Wanneer voel je dat anderen teveel aan je trekken? Mag je van jezelf nee zeggen? Geef je je eigen grenzen aan? Zoek de antwoorden in jezelf. Alleen jij weet ze voor jezelf te beantwoorden. Heel veel succes tijdens deze ontdekkingstocht!
In memoriam
Petrus Hendrikus Ronde, mijn vader die helaas veel te vroeg is gestorven aan de gevolgen van kanker. Bedankt voor de tijd die we samen hebben gehad en voor de lessen die je mij hebt geleerd. Je was een goede vader.
Linda Ronde (1986). Blogger & Lifecoach bij NewVision Coach in Groningen. Positieve energie krijg ik van het schrijven van blogs waarmee ik andere mensen informeer en hopelijk ook inspireer. Kijk ook eens op mijn website https://newvisioncoach.nl/.
