Baby
Wanneer je ouder wordt van een hooggevoelige zoon of dochter weet je dat meestal niet meteen. Soms ben je er zelfs nog niet achter dat jij of je partner, of misschien wel allebei hooggevoelig zijn. Toch merk je al vrij snel dat je kindje anders reageert dan broertjes of zusjes of andere kinderen uit je omgeving.
Soms gaat slapen moeizaam, koop je eerst de hele winkel leeg voor je de juiste speen of fles gevonden hebt en krijst je baby alles bij elkaar wanneer je iets te lang in de winkel bent geweest.
Hooggevoelig
Wanneer je gaat lezen over hooggevoeligheid dan kom je al snel de term karaktereigenschap tegen. Poeh, gelukkig. Er mankeert dus niets aan mijn kind. Toch heeft het weinig zin om je hooggevoelige kind op te laten groeien in dezelfde verwachtingen van de buitenwereld.
Kinderopvang
Gister sprak ik met een aantal leidsters van een kinderopvang. Zij waren, via de ouders van het jongetje, bij mij terechtgekomen. Er waren best wat dingen waar ze tegenaan liepen.
De groep waarop het jongetje werd opgevangen zat helemaal aan de andere kant van het gebouw. Hij moest daarom eerst het hele gebouw door om bij de juiste groep te komen. Dit zorgde voor overprikkeling en maakte dat hij telkens flink overstuur de groep binnenkwam.
Zelf hadden ze al bedacht hem via de buitendeur naar binnen te laten gaan, zodat het minder overprikkeling op zou leveren. Het werkte. Toch wilden ze er naartoe werken dat hij wel door de juiste deur naar binnen ging.
Uitzondering
Mijn vraag was dan ook: Waarom? Waarom wil je dat hij door de juiste deur naar binnen gaat? Ze vielen even stil en antwoordden even later dat ze van hem geen uitzondering wilden maken.
Dit hoor ik regelmatig van leidsters of leerkrachten. Iets dat ik vanuit hun oogpunt goed kan begrijpen, maar is dat zo? Maak je van een gevoelig kind een uitzondering wanneer je doet wat hem of haar helpt?
Iedereen bril geven?
Wanneer een kindje een bril nodig heeft, geef je de anderen dan ook een bril? Of geef je dit kind juist geen bril omdat het daarmee anders is vergeleken met de kinderen die geen bril dragen?
Dit jongetje weet heel goed wat hem helpt om de prikkels te reguleren. Met alle kinderen aan tafel zitten om fruit te eten is een behoorlijke opgave. Er wordt veel gekletst en er gebeurt veel. Hij gaat af en toe van tafel om even iets te pakken of weg te brengen en komt op verzoek weer aan tafel zitten.
De andere kinderen spreken hier wel over. De leidsters waren op dit punt bezorgd. Zetten ze hem niet in een uitzonderingspositie door dit toe te staan?
Wat heeft het kind nodig?
Mijn ervaring is dat wanneer je doet wat voor het kind nodig is, zonder dat je daarmee een ander te kort doet, dat de juiste keuze is.
Hoe normaler jij het als volwassene vindt dat een opvangkindje, leerling, broertje, zusje, neefje, nichtje of wie dan ook doet wat hij doet om op die manier beter om te gaan met alle prikkels dan is dat wat mij betreft echte inclusie. Iedereen hoort erbij en mag zijn zoals hij is.
Ook wanneer je even van tafel loopt om wat prikkels kwijt te raken.
JORIEKE KROEZE (1987) werkt als Hooggevoeligheidsdeskundige in haar eigen praktijk.
Hierin begeleid ze hooggevoelige kinderen en hun ouders om beter te leren omgaan met de hooggevoeligheid van het kind. Ze schrijft graag over hooggevoeligheid omdat ze merkt dat er veel behoefte is aan praktische tips die gemakkelijk toe te passen zijn in het gezinsleven. Haar missie is om kinderen en hun ouders de juiste handvatten te geven zodat ze zelf aan het roer staan en invloed kunnen uitoefenen op de uitdagingen die hooggevoeligheid kan bieden. Lees meer over Jorieke op www.joriekekroeze.nl.
lol