Ik wens je reflectie
Burn-out
Inmiddels ruim 10 jaar geleden werd ik door omstandigheden gedwongen tot wat misschien wel het eerste grote reflectiemoment was in mijn leven. Een flinke burn-out drukte me met mijn neus op het feit dat ik blijkbaar mijn leven niet handig ingericht had en dat het nodig was om daarin andere keuzes te maken. Al snel trok ik de (overigens juiste, maar naar achteraf bleek niet de volledige) conclusie dat dit te maken had met het feit dat mijn professionele loopbaan zich vooral had ontwikkeld vanuit ‘logische gevolgen van opleiding en competenties’ (dus wat ik kan), maar dat ik niet echt bewust had nagedacht over wie ik ben en wat ik als persoon nodig heb om duurzaam te kunnen functioneren.
Dus: ik had mijn lesje geleerd (dacht ik) en ik sloeg vol goede moed een ander pad in.
Passend werk
Tot mijn verrassing (en schrik) werd ik ook in mijn nieuwe werkomgeving geconfronteerd met het feit dat ik wankel op mijn benen leek te staan. Dat zorgde voor verwarring: ik was nu toch aan het doen wat paste bij wat ik kon èn wie ik was?! Waarom had ik dan toch nog regelmatig het idee dat ik elk moment weer in een burn-out zou belanden, alsof ik niets geleerd had?!
Ik hield vol in mijn werk, maar het was ook aanleiding tot heel veel nieuwe reflectiemomenten. Veel lezen, zelfonderzoek, praten met anderen die vergelijkbare dingen leken te hebben meegemaakt, zoeken, zoeken, zoeken… En in die zoektocht kwam de term ‘hoogsensitiviteit’ steeds weer onder mijn aandacht. Ergens wist ik al heel lang dat ik deze eigenschap heb, maar in een tijd waarin het vooral heel hip en trendy lijkt als je kan zeggen dat je hoogsensitief bent en hoogsensitiviteit ook nog vaak in de zweefhoek wordt gezet, vond ik het heel moeilijk om mezelf dat ‘stempel’ toe te kennen.
Wetenschappelijk onderbouwd
Gelukkig kwam ik steeds meer in aanraking met mensen die hoogsensitiviteit op een nuchtere en wetenschappelijke manier benaderen en de eigenschap heel concreet handen en voeten geven. Ik leerde hoe een hoogsensitief systeem werkt en kreeg/krijg hierdoor steeds meer inzicht in mijn persoonlijke gebruiksaanwijzing. Ik leerde over het belang van kwalitatieve rustmomenten, over de sociale context en hoe die op mij van invloed is en ook over de impact die de inrichting van de werkomgeving op een HSP heeft. Kwartjes vielen. Ik snapte waarom ik de kantoortuin het liefst wilde ontvluchten, terwijl ik me tegelijkertijd verplicht voelde om me onder collega’s te begeven, ik begreep waarom ik vaak volledig leeg uit een lokaal kwam nadat lesgegeven had. Ik vond het lesgeven geweldig om te doen en kreeg er ook echt wel energie van, maar tegelijkertijd zorgden alle signalen die mijn zintuigen opvingen voor een storm aan gedachten en scenario’s die mijn hoofd in overdrive zetten, waardoor ik net zo hard leegliep. Al die signalen, waarvan ik er veel op mezelf en mijn functioneren betrok en die me dus ook weer lieten reflecteren…. Een continu onbewust proces dat al mijn energie opsnoepte, maar dat ik niet herkende waardoor ik niet begreep waarom ik steeds op een randje van wel/niet meer kunnen functioneren leek te balanceren.
Dit dus totdat ik me bewuster bezig ging houden met hoe hoogsensitiviteit bij mij werkt. Dit totdat ik de algemene kennis die ik had opgedaan vertaalde naar wat dat betekent voor mij en zo handvatten kreeg om mijn leven passender te maken.
Blijven reflecteren
Door regelmatig te blijven reflecteren, soms in kleine reflectiemomenten, soms door wat langer stil te staan, heb ik ook woorden en vorm kunnen geven aan mijn levensvisie: als je jezelf goed kent, kan je zowel persoonlijk als professioneel keuzes maken die beter bij je passen waardoor je in balans komt en in je kracht gaat staan.
Ik ben inmiddels geen docent meer, maar studentendecaan bij de Hogeschool Utrecht en trainer bij het Student Support Centre daar. Ik werk meer één op één met studenten en met kleine groepen. Die vorm past beter bij mij. Bovendien kan ik in dit werk mijn visie leven: ik heb mezelf beter leren kennen en maak van daaruit keuzes die beter bij me passen èn ik ondersteun anderen om zichzelf beter te leren kennen en van daaruit passende keuzes te maken.
Ik ben momenteel concreet bezig met het creëren van trainingsaanbod voor studenten rondom het thema hoogsensitiviteit en ben daarnaast zoekende hoe ik mijn kennis en ervaring kan inzetten voor HSP collega’s die misschien dezelfde zoektocht maken als ik heb gemaakt.
Talent
Zelfreflectie zie ik als één van de mooiste talenten van HSP. Ik ben me wel bewust dat er verschillende stemmen in mij mee reflecteren: de life long learner die me steeds verder wil pushen in mijn ontwikkeling, de innerlijk criticus die me doet afvragen of ik het wel kan, de vredestichter die altijd de harmonie wil bewaren tussen mij en mijn omgeving, de perfectionist die alleen voor (meer dan) het hoogst haalbare gaat, de …. Ik heb inmiddels geleerd dat al deze stemmen het beste met me voor hebben en dat het goed is naar hen te luisteren. Tegelijkertijd mag ik ze ook begrenzen en tot de orde roepen als ze te dominant dreigen te worden.
Ik zal mijn leven lang blijven reflecteren, dat is voor mij bijna net zo essentieel als ademen. Het heeft me mijn visie opgeleverd die me helpt richting te bepalen en koers te houden. Het helpt me om me te blijven ontwikkelen en dat geeft me energie. En eigenlijk gun ik dat iedereen. Dus: ik wens je reflectie.
Dit zomerreflectie-blog is geschreven door Lianne van den Berg-Weitzel.
