Ik leek mezelf beter te begrijpen toen ik hoogsensitiviteit een prominentere rol in mijn leven gaf.

Na al de blogs die ik erover schreef, na al de dames die ik verder hielp… drukte ik het een tijdje weer weg…  Ik liet me meeslepen in het negatieve stempel waar ik anderen voor waarschuwde. En zo werd ik me er dus opeens weer van bewust dat er altijd dat stemmetje is dat je er bij weg wil trekken. “Je bent niet zo hoogsensitief als anderen, jij bent misschien toch anders, misschien hoef je er niet zoveel rekening mee te houden en kun je de teugels wat laten vieren”.

Ondernemer

Wow, I did it again…

Ik kreeg andere ideeën voor mijn bedrijf. Ideeën die ik had gekregen doordat ik vrouwen coachte met hoogsensitiviteit. Maar blijkbaar kon het in mijn hoofd niet samen gaan. Hoogsensitiviteit, daar had ik mijn plafond mee bereikt. Wel op de manier hoe ik het wilde doen. Zo dacht ik… Ik wilde blijkbaar opeens die vrouw met een zachte kant niet meer zijn. Met de gevoelige kant, die zich dingen sneller aantrekt, waarbij dingen sneller binnen komen. Ik begon weer net zo hard het gevecht aan te gaan met mezelf als voorheen.

Twijfel aan mezelf

En een zelfde patroon begon zich weer af te spelen. Nog steeds zag ik het niet aankomen, maar achteraf valt alles weer op de plek. Depressiviteit kwam weer aankloppen. Twijfelen aan mezelf, aan wie ik ben, aan alles wat ik doe. “Heb ik wel recht van bestaan? Waarom doe ik toch zo moeilijk?”

Verbinding

Ik raakte de verbinding met mezelf kwijt. Terwijl je als HSP juist zoveel moois kan voelen, voelde ik niets. Ja angst… voor mijn keuzes, voor mijn plannen… voor wie ik ben, voor mijn toekomst…

Ik zocht de natuur niet meer op. Ik nam niet langer de tijd om stil te staan bij die bloemen. Ik nam geen rust meer en oplaadmomenten. Zo’n 2 maanden lang heb ik het gewoon overboord gegooid.

Ik wilde geen HSP zijn

Ik wilde lekker nonchalant en laconiek zijn en volle kracht vooruit gaan. Maar een aantal keren merkte ik al weer dat ik mezelf anders begon te voelen dan anderen. Dat ik gesprekken voerde met mensen en dacht; “wow, jij leeft gewoon je leven. Jij hebt besloten dat jij dit gaat doen, jij gaat ervoor en het lukt je ook gewoon!” En ik ging vervolgens met een rotgevoel naar huis. Liep de hele zaterdag dwalend door ons huis. “Wat doe ik verkeerd, waarom gaat het bij niet gewoon zomaar?”

Ondertussen me schuldig voelend want er zijn ook best wel wat mensen in mijn omgeving die echte problemen hebben. En dat van mij is toch zeker geen probleem. Ik loop me aan te stellen en doe weer eens vreselijk moeilijk in mijn hoofd…

Warm bad

Maar met het schrijven van deze blog komt er weer wat los… ik kom weer bij mijn gevoel. Ik merkte al dat hoogsensitiviteit weer een plekje begon te krijgen, want het krijgt een prachtige plek op mijn nieuwe website en in mijn bedrijf. Ik heb al zoveel mooie mensen ontmoeten door deze prachtige eigenschap. Het voelde als een warm bad. Waarom zou ik dat bad leeg laten stromen!

Om deze blog te schrijven ben ik weer uit mijn bed gekomen… ik kon niet slapen. Ik voelde niets. Ik voelde alleen dat ik moest schrijven. En terwijl ik heb aangekondigd geen blogs meer te schrijven voor Hoogsensitief.NL voelde ik al een aantal dagen dat dit zeker is wat ik weer moet gaan doen. Dus als jullie deze blog lezen is Esther zo lief geweest hem te plaatsen.

Hoogsensitiviteit

En ik ben me er nogmaals weer eens van bewust geworden dat Hoogsensitiviteit zich niet laat negeren. En is dat eigenlijk niet super mooi? Een eigenschap die je de oplossing al aanreikt. Het duurt soms alleen even voordat we het zien.

 

Karin Rutjes (1985) is zelf hoogsensitief en werkt als hsp coach in haar eigen praktijk (Karin & Coaching). Ze woont samen met haar man, dochter en zoon in Hardenberg en haar praktijk heeft ze ook daar gevestigd. Ze is gek op lezen en ook het schrijven van haar eigen blogs vindt ze geweldig om te doen. Ze hoopt dan ook nog veel blogs te kunnen schrijven voor zowel Hoogsensitief.NL als haar eigen website (www.karinrutjes.nl).

 

Please follow and like us:

Pin It on Pinterest