En dan is het zover! Ik heb mijn laptop aan de wilgen gehangen.
Pensioen
Er is een punt gezet achter mijn carrière bij de bank en ik ben nu met prepensioen. Ik heb er met vele jaren met plezier gewerkt, maar nu is het tijd voor een ander leven, een tweede leven.
Het is niet zo dat ik geen leven heb gehad tijdens mijn werkzame leven, maar er was minder tijd voor andere zaken. Dat komt omdat ik Hooggevoelig ben en ik me dan niet op meer dan één ding kan concentreren. Ik wil altijd alles goed doen(ook een kenmerk van Hooggevoeligheid, consciëntieus) en daarom ben ik niet een paar dagen minder gaan werken, om het langzaam af te bouwen, maar heb ik in één keer de knop uit gezet, omdat ik anders altijd aan zou blijven staan.
Onrust
De afgelopen weken was ik al vrij omdat ik nog een aantal opgespaarde vakantiedagen op kon nemen. Zo kon ik alvast een beetje wennen aan mijn nieuwe leven. Maar wat doe je dan op een dag? Die vraag hoorde ik al vaak de afgelopen tijd. En wat ga je dan doen en wat zijn je plannen?
Wat is er nu fijner dan helemaal geen plannen te hebben en soms gewoon even helemaal niks te doen.
Ik kan echt wel wegdromen en even stil zitten. Maar ik voel ook nog wel onrust in mij. Onrust omdat ik het niet gewend ben om gewoon lekker uit te slapen ’s ochtends en dan in alle rust te ontbijten en de krant te lezen. Ik moest altijd op tijd aanwezig zijn, of dat nu op kantoor was of bij het thuiswerken, je hoort er gewoon op tijd te zijn. Dus als je thuis werkte moest alles klaar staan en functioneren. Wat heb ik zitten knoeien met kabels in de woonkamer om maar een goede verbinding te hebben.
Perfectionisme
Ik wil altijd alles perfect doen, het moet altijd allemaal kloppen en ik wil er zeker niet de kantjes vanaf lopen. Dus ook al waren mijn collega’s niet altijd op tijd aanwezig ik vond dat ik dat wel moest zijn, ook als voorbeeld voor de anderen. Mijn werk moest ook altijd af zijn aan het einde van de dag en als het niet af was dan ging ik gewoon nog even door om het af te maken. Anders blijft het in je hoofd zitten en heb je geen rust.
Ik had al een hele to-do-lijst gemaakt voor als ik niet meer hoefde te werken en ik kan gelukkig het een en ander doorstrepen. Ik heb al heel wat gedaan. Kleine werkjes in en om het huis, boodschapjes en administratieve zaken. Ik ben ook aan het ontspullen en dat geeft ruimte. Ruimte in huis en ruimte in mijn hoofd. Alleen ben ik daar nog lang niet klaar mee. Maar wat fijn om daar nu dus alle tijd voor te hebben.
HSP
Wat goed is voor mij als HSP dat weet ik wel, maar dat betekent niet dat ik er altijd aan denk of rekening houd met mijzelf. Zo ben ik begonnen te wandelen maar ik heb er nog geen vast ritme gevonden. Ik wil wel elke dag een uur wandelen, dat schijnt sowieso goed te zijn voor mijn gezondheid, maar een halfuur is nu het maximum en ook nog niet elke dag. Ik moet het opbouwen, maar ik heb al meer gewandeld als de aflopen periode hiervoor. Ik kan nu gewoon gaan als ik wil. Ik hoef met niemand rekening te houden en kan doen waar ik zin in heb en wanneer ik het wil.
Ook heb ik mezelf vrij gegeven van de wekelijkse meditaties. Die zijn nu weer begonnen en ik was blij dat ik daar weer aan mee kon doen van de week. Dat is toch wel iets waar ik echt behoefte aan heb. Mediteren betekent voor mij rust in mijn hoofd, even nergens aan denken. En zijn er wel gedachten dan mag je die voorbij laten gaan. Ik lijk van buiten zo rustig, maar mijn hoofd loopt vaak over. Ik heb zoveel wat er in mijn hoofd zit, waar ik aan denk en wat ik wil doen. Als ik dan begin met mediteren blijft het onrustig en pas na een tijdje merk ik dat ik beter naar mijn ademhaling kan luisteren en echt in het hier en nu ben.
Verrassen
Behalve dat ik mijn studie Toegepaste psychologie nu weer op ga pakken en ik wat vaker ga sporten heb ik geen andere plannen. Ik laat het aan het toeval over. Hoe leuk is het als je ergens bent en iemand zomaar tegenkomt of weet dat je in de buurt bent en je spontaan een ontmoeting hebt. Ik geloof niet in toeval en weet dat er ook dingen van boven(of door wie dan ook?) geregeld worden. Ik sta ervoor open. Ik laat me verrassen door wat er op mijn pad komt.
Linda Farkas (1959) is hoogsensitief en schrijft al jaren over alles wat haar bezig houdt. Ze beheert een eigen website In a bird’s flight met columns en gedichten, maar schrijft daar ook over Hoogsensitiviteit en spiritualiteit. Zij woont in Amsterdam samen met haar man. Zij is net eerder gestopt met werken na 45 jaar bij een bank gewerkt te hebben in diverse functies. Zij houdt van lezen, schrijven, mediteren, klassieke muziek, genealogie en psychologie. Zij deelt graag haar gevoelens en ervaringen over het leven met Hoogsensitiviteit.
