Niet anti antidepressiva
Want daarmee wil ik beginnen. Ik ben niet anti antidepressiva. Toch ben ik nu voor de derde keer gestopt. Ik heb geen andere reden dan dat ik wilde kiezen voor mijn gezondheid. En dan gaat het om mijn gezondheid. Ik kreeg namelijk steeds vaker ontzettende hoofdpijn. Soms hield het een week aan. Ook was een van de bijwerkingen voor mij, uitslag. En dit had ik vooral op mijn handen. Voor een ander kan antidepressiva juist een verbetering zijn voor je gezondheid. Dus ik laat het in het midden wat exact gezond is. Dit hangt naar mijn mening volledig af van de persoon en diens behoeften.
Nieuwe ronde nieuwe kansen
Dat is wat mijn huisarts zei toen ik weer bij hem kwam, met het verhaal te willen stoppen met antidepressiva. Ik wilde het eerst zelf doen. Want ja, die huisarts ziet me weer aankomen. Maar na wat aandringen van mensen uit mijn omgeving, ben ik toch maar gegaan. En gelukkig heb ik een hele makkelijke huisarts. “We gaan het gewoon weer proberen, en zien wel hoe het gaat”, gaf hij aan.
Je hoofd gaat met je aan de haal, want twee maal eerder is het je ook niet gelukt, dus waarom zou het nu wel lukken. En dat is natuurlijk al waar het fout gaat. Want met antidepressiva kun je niet spreken over “lukken”. Het is een samenwerking van alles. Mis jij inderdaad dat ene stofje, wat is je verleden, wat heb je voor trauma’s, wat zijn je angsten en wat speelt er op dit moment in je leven.
Angst triggers
De vorige keren dat ik stopte waren beiden achteraf gezien niet het beste moment. Stoppen en dan starten met een nieuwe baan, terwijl je droom ook nog is om ondernemer te worden is niet de beste manier. Dat heeft geleid tot één van mijn ergste angst episodes ooit. Vorig jaar ben ik in maart gestopt, en toen pas een paar maanden later in juni weer gestart. En ook dit werd getriggerd door angst. Ik had namelijk heel impulsief geïnvesteerd in een business programma van duizenden euro’s. Wat natuurlijk enorm veel druk op je legt. Want je moet dit geld wel terug verdienen. Ik sliep steeds slechter, het nam mijn gedachten in beslag en angst nam weer de overhand.
Ik moest dus medicatie hebben om mijn eigen keuzes en mijn reactie daarop. Die tweede keer zei ik “ik stop nooit meer met deze medicatie”.
Emotieloos
Laten we eerlijk zijn. De lockdown tijdens corona heeft echt niemand goed gedaan. En ons als HSP al helemaal niet. Het leek wel of alles weg viel. Wat natuurlijk feitelijk ook zo was. En hoewel het me ook een bepaald soort rust gaf. Voelde ik me ook een mislukking. Want iedereen werd actief online. Op social media. De mooiste initiatieven werden bedachten en men knalde lekker door! Ik knalde helemaal niet. Ik gaf de kinderen les en deed het huishouden. Ik kwam wekenlang helemaal nergens. Het leven van mijn man ging gewoon door. Hij moest als HR manager wel naar zijn werk en werkte maar een dag thuis. Ook kon zijn sporten gewoon doorgaan, want hij sportte buiten en alleen. Dus voor hem voelde dit alles niet echt shocking. Voor mij wel.
Op een gegeven moment begon ik me emotieloos te voelen. Als hij vroeg hoe mijn dag was keek ik hem aan en zei “geen idee, gewoon”. Ik had geen zin meer om op te staan. Ik had eigenlijk nergens meer zin in. Nu zul je denken “maar dat lijkt op een depressie”, maar dat was het niet. Het was gewoon echt dat niets mij meer boeide. Mijn vuurtje was gedoofd. Ik begon me te realiseren dat de antidepressiva de scherpe randjes van mijn angsten af haalde. Maar nu ook van mij. Ik had ook geen oplevingen meer. Niets om naar uit te kijken, want ik vond niets meer leuk.
Spiritualiteit
Tijdens die lockdown ging ik me ook verdiepen in spiritualiteit. Chakra’s, je aura, energie, edelstenen en olie. Ik had altijd die instelling dat je omdat je hoogsensitiviteit bent, je niet gelijk “zweverig” hoeft te worden. Maar nu zie ik in dat dat een stempel is wat ik er zelf aan gaf. Want wat is nu eigenlijk zweverig en hoe fijn is het eigenlijk om gewoon te zweven!?
Ik vond het heel boeiend erachter te komen waar blokkades kunnen zitten. Waar bepaalde reacties en gevoelens vandaan komen. Hoe je lichaam en geest nog meer in elkaar zit, behalve dat wat wij kunnen zien. Het gaf me rust me te realiseren dat er zoveel manieren zijn om jezelf verder te helpen dan alleen dat pilletje in de ochtend.
Een nieuwe opleiding kwam op mijn pad. En ik realiseerde me ook dat wanneer ik dit wil gaan doen. Ik “schoon” wil zijn. Ik wil mijn eigen energie terug. Mijn eigen emotie. Voelen wat ik moet voelen. Met zuivere energie de ander helpen. En dat lukte voor mijn gevoel niet met de blokkade van de medicatie er tussen.
Meebuigen
Ik begon me ook steeds meer te verdiepen in de natuur. Ik voelde dat het aan me trok en ik ben altijd heel bewust bezig geweest met de veranderingen van de seizoenen. Ik voel ze echt en ik observeer ze. En dat is waar ik nu gebleven ben. Meebuigen met de natuur. De herfst komt er aan en dat betekent dat je je weer wat meer naar binnen mag keren. De natuur gaat in de ruststand en dat mogen wij ook. Vaak wenste ik dat ik in de winter ook een winterslaap mocht doen. En nu mag dat! Ik mag rusten! We hoeven niet altijd on top of our game te zijn. We mogen meebuigen. Voelen waar we behoefte aan hebben.
En dat geldt ook voor mij nu zonder medicatie. Ik mag voelen. Ik mag emoties hebben. Ik mag ervaren. Ik ben mild voor mezelf. Zou het niet lukken zonder, dan is dat ook oké. Dit is mijn pad. Ik en alleen ik bepaal wat ik nodig heb.
Karin Rutjes (1985) is zelf hoogsensitief en werkt als hsp coach in haar eigen praktijk (Karin & Coaching). Daarnaast is ze ook jongerencoach. Ze woont samen met haar man, dochter en zoon in Hardenberg en haar praktijk heeft ze ook daar gevestigd. Ze is gek op lezen en ook het schrijven van haar eigen blogs vindt ze geweldig om te doen. Ze hoopt dan ook nog veel blogs te kunnen schrijven voor zowel Hoogsensitief.NL als haar eigen website (www.karinrutjes.nl).
