Ben jij ook zo iemand die uitwijkt bij een tegenligger op de stoep, als een ander je tegemoet komt op straat? Dat wanneer iemand tegen jou aanloopt jij dan “sorry” zegt. Hoeveel ruimte durf jij in te nemen?
Minder belangrijk?
Hoe komt dat toch dat je jezelf bewust kleiner maakt? Minder belangrijk en de ander dus groter maakt. Mag jij geen plaats innemen? Is die ander zoveel belangrijker dan jij?
Verhaal
Je bent in gesprek met een goede vriendin. Kopje thee erbij, lekker even tijd voor elkaar. Je hebt een gedoetje met je moeder wat je graag met haar zou willen bespreken. Je wil het even kwijt, je hart luchten en graag horen hoe zij er tegenaan kijkt. Maar, zij zit op de praatstoel: honderduit over haar zware baan, nukkige partner en lastige kinderen. En wat doe jij? Je luistert zoals gewoonlijk want dat gaat automatisch. Je neemt je ruimte niet in en maakt de ander belangrijker dan jezelf. Je vriendin huppelt blij en opgelucht en oprecht dankbaar dat jullie zo’n fijn gesprek hebben gehad de deur uit en jij blijft moe, teleurgesteld en nog steeds met je onvertelde verhaal achter. Misschien ben je zelfs wel een beetje pissig op haar omdat ze niet aanvoelde dat jij ook wat wilde zeggen. Nee dus! Jij neemt geen ruimte in en daar ben je zelf verantwoordelijk voor. Herkenbaar?
Wachtrij
Of je staat bij de groenteboer. In zo’n rommelige rij waarvan niet helemaal duidelijk is wie er aan de beurt is. Waar je altijd haantjes de voorste tegenkomt en de wat schuwere soort zoals jezelf die netjes en beleefd afwachten en vaak niks durft te zeggen als iemand voordringt. Ik ken het van mezelf dat ik dan argumenten ga bedenken voor mezelf dat ik helemaal geen haast heb en dat het reuze zen is om zo te denken en dat mensen die voordringen botte horken zijn. Lekker oordelen en dan kan ik me nog superieur voelen ook. Terwijl ik gewoon geen ruimte durf in te nemen!
Voor de ander denken
En dan voor de ander gaan denken: ‘ Zij ziet er heel gestrest uit. Is vast een oververmoeide moeder met 4 kinderen thuis die het allemaal maar net trekt. Logisch dat ze voordringt. Zou ik ook doen in haar situatie.’ Really? Je wordt nog liever dood gevonden dan dat je voor jezelf opkomt. Ik kan wel even wachten. Ik heb de tijd. Of lekker slachtofferig; dit overkomt me nou altijd. Ik sta altijd in de langzame rij/ er kruipt iemand voor/de kassarol is op. Arme ik.
Irritant
Waarschijnlijk ben je je er niet eens bewust van dat je dat doet. Als hsp ben je vaak zo gericht op de ander dat je jezelf vergeet. Op de voorgrond staan is ook niet vaak ons ding. Van mij in ieder geval niet. Ik sta wel eens voor een publiek en ik kan het ook maar het liefst zou ik achter in de zaal onzichtbaar achter een pilaar staan.
Waarschijnlijk komt het ook doordat we zo’n hekel hebben aan mensen die zich groot maken, met veel herrie om zich heen en bombarie en arrogantie (denken we dan te moeten invullen). Meestal erger je je aan gedrag wat een uitvergroting is van waar je zelf niet zoveel hebt. Dus ga eens anders kijken. Wat kun je leren van branie-achtig opschepgedrag? Welke les zit daar onder of welke kwaliteit? Zo iemand neemt heel gemakkelijk ruimte in en dat is nu net waar jij niet zo goed in bent. ‘Ja, maar zo wil ik echt niet zijn!’, hoor ik je nu denken. Dat hoeft ook helemaal niet en zo zou je niet eens kunnen zijn want het zit niet in je. Je kunt een klein beetje van het irritante gedrag lenen en je eigen maken om eens uit te proberen om meer ruimte in te nemen.
Voel je groter
Ga eens uit proberen. Loop op straat eens rechtdoor als er iemand aankomt, voel je groter in plaats van je klein te maken en kijk wat er gebeurt. Gaan jullie botsen? Welnee! Moet je er heel boos en dreigend bij kijken om de ander aan de kant te kijken? Ook niet. Gewoon zelfverzekerd doorlopen, rechte rug en schouders naar achter i.p.v. als een bange, sorry-zeggende muis weg te duiken zoals je gewend bent. Dan gaat de ander aan de kant. En ga dan even voelen in jezelf hoe dat voelt. Heerlijk toch!
Als je dit vaker oefent en het wordt gewoon voor je (en dat wordt het!) dan kun je ook op andere plekken en in andere situaties makkelijker ruimte innemen, gezond voor jezelf opkomen en je vooral goed voelen over jezelf. Zonder een arrogante, botte hork te worden. Beloofd!
Anouk Philips (1965) is zelf hoogsensitief, heel intuïtief en werkt als hsp coach in haar eigen praktijk. Haar missie is dat hoogsensitiviteit bekender en vooral gewoner wordt. Maar vooral dat hsp’s leren om hun hoogsensitiviteit voor hen te laten werken in plaats van het als een last te ervaren. Op www.gelukkig-hoogsensitief.nl kun je haar ebook ‘Beter omgaan met prikkels’ gratis downloaden.
Tja of zoals ik heb ervaren. Je loopt rechtdoor en de tegemoetkomende voetganger gaat niet aan de kant botst tegen je op en reageert geërgerd want ik had aan de kant moeten gaan. Nee voor mij voelt dit niet heerlijk helaas. Voor mij werkt dit niet. Beleefd zeggen dat iemand voordringt eindigt in een ruzie. Ik weet niet wat jij anders doet dan ik dat mensen wel voor de aan de kant gaan en rekening met je houden. Vertel me alsjeblieft het geheim.