Vorig jaar deelde ik op social media, mijn gevoelens over de aankomst op ons vakantieadres en andere gebeurtenissen tijdens onze vakantie. Ik ontving ontzettend veel reacties dus heb ik dit jaar besloten een blog te schrijven met mijn tips en zienswijze over hoogsensitief zijn en al die gevoelens wanneer je op vakantie gaat.
Het is oké
Laat ik dit gelijk duidelijk maken. Ik ben zelf niet zo van de lijstjes en tips als het gaat om dealen met bepaalde zaken in je leven. Iedereen is anders en iedereen ervaart elk klein dingetje anders. Dus het is oké wanneer jij totaal overweldigd en uitgeput op je vakantieadres aankomt. Het is oké dat je denkt, na maanden uitkijken naar deze vakantie, waar ben ik aan begonnen en was ik maar thuis.
Vorig jaar was onze eerste vakantie met eigen tent. Na een reis van 2 dagen en overnachting in Dijon kwamen we om 14.00 uur aan op onze camping in Zuid Frankrijk. Bij het uitstappen overviel me een gevoel van paniek. Oh jee, wat is het heet. En benauwd. En broeierig. Met daarbij gelijk strenge woorden voor mezelf. “Stel je niet aan, jij wilde naar Zuid Frankrijk, jij houdt toch van tropische temperaturen? Hou dan op en zet je schouders eronder”. Toen de receptie open was kregen we onze plek toegewezen en een dame van de receptie reed mee naar onze plek. In rap tempo legde ze uit wat van ons was, waar onze stroompaal was en bye bye. Onze plek was klein, vol met dode bladeren en zand… en ik kon wel huilen. “Ik ben de volwassene, dus ik moet het doen, ik moet deze tent opzetten samen met Rendo, maar wat is het heet.” Ik hield me groot, maar terwijl Rendo begon met alle spullen uit de tent laten, stond ik verdwaasd voor me uit te kijken. “Die arme kinderen, kijk dan, ze lopen helemaal rood aan, we hebben niet eens een schaduwplek!” Ik parkeerde ze in hun stoeltjes onder een heg. Die vol zat met muggen en waardoor ik binnen 10 minuten lek ben gestoken en de dagen daarna de grootste rode platen op mijn benen had.
Ik was misselijk en had enorme druk op mijn borst. Nu begrijp ik het… dat was heimwee. Alle indrukken van 2 dagen onderweg zijn, tankstation in en uit, overnachten, honderden auto’s onderweg, 10.000 x iets naar achteren gooien voor de kids. Eten, drinken, snoepjes. Ik had niet eens gereden, maar toch was ik op. En laat ik je zeggen, dat is oké!
Geef jezelf tijd om te wennen
Nadat onze tent stond en we allemaal doorweekt waren besloot ik de boel te laten voor wat het was en eerst met ons gezin een verfrissende duik te nemen in het zwembad. En daar knapten we allemaal enorm van op. Eenmaal terug bij de tent kwam dat verlammende gevoel weer. Daar zijn we weer. Ik had zo’n last van de drukkende hitte. Ik kon me niet herinneren dat het altijd zo was in die landen. Het was enorm vochtig. En de eerste nacht was afschuwelijk. We hebben allemaal wakker gelegen van de hitte en ’s ochtends kon ik gelijk al ons beddengoed weer uit de tent slepen om te luchten want we hadden alle 4 liggen zweten. Rendo ging broodjes halen en ik dacht nog steeds “niet huilen, niet huilen, stel je niet zo aan”. Na het ontbijt moesten er boodschappen komen.
Ik zat te huilen in de auto onderwerp naar de supermarkt. Ik voelde me zo schuldig en ondankbaar. We hadden er zo lang naar uitgekeken. En ik voelde me alleen maar vreselijk! Rendo gaf aan dat ik dit elk jaar heb. “Geef het wat tijd” waren zijn woorden. Het luchtte me op om mijn gevoelens hierover te uiten en om het schuldgevoel aan te kaarten.
’s Avonds stond Rendo te koken buiten en het zweet gutste van hem af. En weer zat ik met misselijkheid in mijn campingstoel toe te kijken. Het voelde alsof ik iedereen dit had aangedaan. Alsof het mijn schuld was dat we allemaal zaten te creperen van de hitte. Huilend zei ik tegen Rendo; “ik vind het zo erg voor je dat jij met deze hitte staat te koken, voel je je niet vreselijk!?” Maar hij had nergens last van. Hij zei; “ja het is warm, maar daar komen we wel overheen”. Hij gaf zichzelf tijd om eraan te wennen en verwachtte niet gelijk dat alles goed zou zijn.
Emoties erkennen
Al deze emoties zijn natuurlijk te wijten aan totale overprikkeling van mijn hele systeem. Prikkels van alles wat ik tot die tijd al gezien had. De wereld die in sneltreinvaart voorbij vliegt in de auto. Zoveel landen door crossen in zoveel dagen. Een totale omslag van klimaat en temperatuur. Een andere cultuur. Ander eten. Andere mensen. Opeens 24/7 bij mijn gezin op de lip. Alle hun emoties voelen van de vermoeiende reis. Ik kon me nergens meer voor afsluiten en er was ook geen plek om me terug te trekken. Want ja dat gaat best lastig in een tent.
Door mijn verhaal te delen voelde ik me minder alleen, maar wist ik ook gelijk dat ik anderen het gevoel gaf niet alleen te zijn hierin. Als HSP voelen we ons natuurlijk altijd schuldig. Want onze gevoelens en emoties zijn maar lastig. Het is beter voor iedereen wanneer we ons z.s.m. aanpassen en onze emoties onder een steen stoppen.
Maar eigenlijk verwacht niemand van mijn gezin dat van mij. En het was voor mij helend te realiseren dat dit natuurlijk volledig verklaarbaar is voor mij als hoogsensitief persoon. Natuurlijk moet ik wennen. Gronden. Voelen. Mijn omgeving bekijken.
Wees lief voor jezelf, toon begrip voor jezelf. En nog belangrijker, accepteer jezelf. Accepteer wie je bent, wat jij voelt en wat jij nodig hebt.
Mijn tips
Hoewel ik, zoals ik al aangaf, geen fan ben van tips of lijstjes over hoe je iets moet doen. Wil ik toch delen wat voor mij werkt. Hoe ik het dit jaar ga aanpakken.
- Ik heb heerlijke olie rollers mee van De Groene Linde, dat gaat al zorgen voor een in ieder geval wat selfcare onderweg en op de camping.
- Wanneer ik onbestemde gevoelens ervaar onderweg of op de camping probeer ik eerst te achterhalen of deze gevoelens wel echt van mij zijn. Omdat we zo makkelijk de energie van een ander overpakken is het zinvol eerst te kijken waar het vandaan komt.
- Bij aankomst op de camping probeer ik het eerst voor onze kids zo comfortabel mogelijk te maken zodat zij rustig kunnen zitten terwijl wij de tent opzetten.
- Ik bewaar rust en hou goed voor ogen dat de tent niet binnen een half uur op hoeft te staan.
- Neem tussendoor tijd om wat te drinken en eten. Als HSP ben je gevoelig voor honger en dorst gevoel en dat werkt niet mee aan je mentale gemoedstoestand.
- Wanneer de tent staat en je bent moe probeer dan eerst een pauze in te lassen. Ga een rondje over de camping, drink een koud drankje op het terras of neem een frisse duik in het zwembad of in de zee.
- Geef er aan toe wanneer je ’s avonds op tijd naar bed wilt. Je hebt het echt nodig om even flink op te laden.
- Het is nog steeds oké wanneer je je de eerste paar dagen ontheemd voelt. Je moet opeens zien te leven op een geheel andere plek. Vooral de vele mensen, energieën en het cultuurverschil kunnen je daarin tegenwerken.
- Probeer meer oog te hebben voor de natuur. Probeer daar je rust te vinden en kijk of er een mogelijkheid is om even alleen te gaan wandelen. Zodat je tot jezelf kunt komen. Voelen wat er speelt, alles bekijken. Je eigen emoties even laten gaan zonder schuldgevoelens. Waarschijnlijk voel je je daarna als herboren en kun je weer opgeladen en vrij terugkeren naar je gezin of ander reisgezelschap.
- Wat gewoon niet werkt is onze gevoelens keihard weg stoppen en doorgaan. Je gevoel wil gehoord worden. Het vraagt om actie. Je weet waarschijnlijk uit ervaring dat wanneer jij gewoon doorgaat jouw gevoelens toch wel naar het oppervlak komen en dan misschien op een minder prettig en controleerbare manier. Zorg dat je dat voor bent door goed voor jezelf te zorgen.
Ik hoop dat ik je met deze blog een beetje op weg heb kunnen helpen. Dat je realiseert dat het niet raar is om dingen zo intens te voelen tijdens een vakantie. Geniet lekker als je weg gaat. En ook als je thuis blijft hoop ik dat je heerlijke ontspannen dagen beleeft.
Karin Rutjes (1985) is zelf hoogsensitief en werkt als hsp coach in haar eigen praktijk (Karin & Coaching). Daarnaast is ze ook jongerencoach. Ze woont samen met haar man, dochter en zoon in Hardenberg en haar praktijk heeft ze ook daar gevestigd. Ze is gek op lezen en ook het schrijven van haar eigen blogs vindt ze geweldig om te doen. Ze hoopt dan ook nog veel blogs te kunnen schrijven voor zowel Hoogsensitief.NL als haar eigen website (www.karinrutjes.nl).
