Hoogsensitief.NL begrijpt en begeleidt hoogsensitiviteit

Rowan Rodrik van der Molen

Mijn plek als mens is mijn plek als dier: in de natuur.  Belangrijk voor mij is verbondenheid met die natuur.  Die verbinding is er altijd, of ik me er nu bewust van ben of niet.

Met hooggevoeligheid werkt het hetzelfde: mijn zenuwstelsel heeft zich nu eenmaal gevoeliger ontwikkeld dan gemiddeld.  Dat durf ik wel toe te geven, hoewel ik het lastig vind om het stempel “hoogsensitief” op mezelf te drukken.  Ik ben toch bang dat ik door dat kader de stukjes van mijn mens-zijn die van moment of moment daarbuiten vallen over het hoofd ga zien.

In de natuur zien we weinig rechte lijnen, maar nóg véél minder rechte hoeken en vierkanten.  De hoekigheid van de moderne wereld doet pijn aan mijn hoogsensitieve sensibiliteiten.  Daarom probeer ik zo min mogelijk tijd door te brengen tussen het asfalt en het beton en zoveel mogelijk tijd in de natuur, bijvoorbeeld door me terug te trekken in mijn vakantiehuisje in het bos in Norg.  Op www.schuilplaats-norg.nl – de website van dat vakantiehuisje in de Drentsche bossen – schrijf ik vaak kleine stukjes over ecologisch tuinieren, nieuwe natuur, en natuurbeleving – allemaal activiteiten die mijn overprikkelde zenuwstelsel weer gronden.

Hier op Hoogsensitief.NL wil ik graag laten zien hoe hooggevoeligheid kan helpen om de weg terug te vinden naar de natuur om ons heen en de natuur in onszelf.  Die weg vinden is niet makkelijk in de natuurarme, kunstmatige omgevingen die de mens voor zichzelf gecreëerd heeft, inmiddels bijna overal op aarde.  Maar hooggevoeligen kunnen in deze zoektocht het voortouw nemen, omdat het voor hen – voor ons – zo moeilijk is om níét te voelen wat een gebrek aan natuurlijke prikkels en een overmaat aan kunstmatige prikkels met ons doet.  Als gevoelige mensen kunnen leren om de wrijving tussen de behoeftes van hun zenuwstelsel en de moderne maatschappij te vocaliseren, kunnen ze woorden geven aan de afstomping waar minder gevoelige mensen zich moeilijker bewust worden.

Een flink deel van mijn volwassen leven ben ik broodprogrammeur geweest, en mijn IT-ervaringen heb ik door de jaren heen vaak gedeeld op blog.bigsmoke.us.  Een voorproefje van een nog uit te komen boek over mijn programmeerfrustraties is te vinden op: www.whyprogrammingstillsucks.com

Maar, zoals ik ook al schreef hier op Hoogsensitief.NL: mijn hart is niet het hart van een IT-deskundige.  Mijn droom is om me te voeden met mijn passie voor ecologie en evolutie.  Vooralsnog heeft die passie me, naast een fikse studieschuld  (en een bachelordiploma in marinebiologie), in ieder geval meer, mooier een eetbaarder groen om me heen opgeleverd, en een aan aantal artikeltjes op sapienshabitat.com – over het leiden van een meer natuurlijke levensstijl, permacultuur en rewilding.