Of ik hier zo af en toe ook een stukkie wil schrijven. Vraagt Esther mij. “Waarom?”, counter ik. “Je weet hoe ik hoogsensitiviteit bezie.” Juist daarom, vindt ze.
Van huis uit (Gronings en nuchter) én (ook nog eens) generatie X gold het motto: Alleen wat je ziet, hoort, ruikt, pakt en proeft bestaat. Met ‘doe maar normaal dan doe je gek genoeg’ als verdienstelijk runner-up.
Eerlijk is eerlijk; wijsheid komt met de jaren dus mijn houding tegenover esotherische, paranormale, onzichtbare ‘aanwezigheid’ werd milder. De laatste anderhalf decennium bleken toevalligheden, zeg maar, te vaak toevallig. Ha, uiteindelijk dus toch weer bewijsbaar …
Nadat ik Esther ontmoette, verdiepte ik mij meer en meer in wat hoogsensitief vermag. We spraken er geregeld over en aanvankelijk bleef ik beleefd absorberen. Zoals dat in nieuwe relaties gaat. Gaandeweg discussieerden we openhartig eerlijk. Soms was ik misschien te kritisch. Welja … overgevoelig voor hooggevoelig.
“Maar ik vind dat wel heel zinvol”, opende Esther weer eens een ‘debat’. “Door jou moet ik scherp aan de wind zeilen. Juist omdat ik een praktische en concrete counsellor wil zijn. Vooral ook verbinding wil maken met de reguliere gezondheidszorg om daar ontvankelijkheid te creëren. Samen met mijn wetenschappelijke expertise kan die nuchterheid wellicht een brug slaan.”
Of ik hier dus zo af en toe een stukkie wil schrijven. Om het grootste deel van de bevolking te vertegenwoordigen dat het onbewijsbare betwijfelt. Dat paracetamol kiest in plaats van het astrale in kruiden, stenen of transcendente meditatie.
“Is goed”, stemde ik in. “Maar dan in de vorm van een column. Een knipoog. Om het even flink aan te zetten. Om het op aarde te houden. Om het te (be)grijpen.”
Eventjes meende ik Esthers vertwijfeling te voelen.
Derk Eimers (1965) extrapoleert zijn recalcitrantie vanuit zijn journalistieke verleden. Eerst herhaaldelijk “Waarom???” voordat hij iets accepteert. Hij is onder andere speechwriter, columnist en presentator. Met ongewone observaties werpt hij niet zelden nieuw licht op vanzelfsprekendheid. Hij ontkent hooggevoelig te zijn. Houdt zich staande tussen hoogsensitieve partner en kinderen. Sluit zich echter niet af voor het bovennatuurlijke. Gevraagd om hier bij gelegenheid zijn taalent in een column te benutten om hoogsensitiviteit ‘aards’ en ‘grijpelijk’ te houden.
Dat ben ik wel met Jeroen eens. Hoogsensitiviteit is een neurologische eigenschap en wil zeggen dat je prikkels op diepgaande manier verwerkt. Met het bovennatuurlijke heeft het niets te maken.
Maar ik snap wel dat Derk dat denkt: er is inderdaad een kleine maar vocale groep mensen die hoogsensitiviteit en het paranormale met elkaar in verband brengen. Daardoor heb ik zelf ook jarenlang gedacht dat hoogsensitiviteit iets ‘zweverigs’ was. Pas toen ik ontdekte dat de eigenschap wel degelijk wetenschappelijk onderbouwd is, ging ik me er verder in verdiepen.
Ik hoop daarom dat de komende columns van Derk niet het zweverige beeld bevestigen, maar dat ze op een nuchtere manier laten zien wat hoogsensitiviteit dan wél is. Mocht je meer willen weten over hoogsensitiviteit en wetenschap: google dan eens een rondje, of zoek op ‘sensory processing sensitivity’ op Google Scholar. Je vindt daar genoeg verwijzingen naar wetenschappelijke artikelen.
Leuk Derk! Ben erg benieuwd naar je columns
Ik hoop dat de columns gaan over wat hoogsensitiviteit is, namelijk niks meer dan het complex verwerken van zintuiglijke waarnemingen. Ik ben zelf ook hoogsensitief en ben wars van alle esoterische, paranormale, spirituele mambojambo die er steeds weer bij wordt gehaald. Dus hopelijk kan de columnist iedereen weer eens met beide benen op de grond zetten….