Door: Linda van der Kwast

Ik ben blij met mijn sensitiviteit. In gedachten zie ik een aantal van jullie je wenkbrauwen fronsen. En wellicht vraag je je af hoe ik daar in hemelsnaam bij kom, want zo leuk is het af en toe toch echt niet. Dat begrijp ik wel. Er zijn jaren geweest dat ik precies hetzelfde dacht als jij. Ik zal ook de laatste zijn die beweert dat sensitief zijn alleen maar positieve kanten kent. Toch ben ik de afgelopen jaren mijn karaktereigenschap steeds maar gaan waarderen en wegen de fijne kanten inmiddels veel meer op tegen de wat mindere kanten van het voelen.

Voelen doen we immers allemaal als mensen, het verschil is alleen dat sommigen van ons dingen wat intenser voelen dan anderen. Voor mij is dat een waardevolle aanvulling op mijn leven.

Kleine dingen vallen op

Wanneer ik in mijn auto rijd zijn er zoveel meer dingen die mij opvallen dan alleen de auto’s die zich voor en achter mij op de weg verdringen om ergens te komen, en de verkeersborden langs de kant van de weg die mij de juiste richting uit wijzen. Uiteraard zie ik ze en let ik op het verkeer en wat er om mij heen gebeurt. Maar ondertussen ontdekken mijn ogen ook hoe het zonlicht gefilterd wordt door de bladeren van de bomen. Zie ik een roofvogel op een paaltje neerstrijken met een muis vastgeklemd in zijn klauwen. Wanneer ik voor een stoplicht sta te wachten dringt het vrolijke gezang van de vogels door mijn geopende raam naar binnen. Het zijn wellicht kleine dingen, maar mij vallen ze op. En ik kan er intens van genieten. Het maakt een autorit van A naar B een stuk leuker en een fijnere ervaring. Het zijn juist die zachte prikkels die mijn ogen en oren en andere zintuigen binnenkomen en die mij raken. Het zijn dagelijkse kleine cadeautjes die mij veel gelukkiger maken dan dure en grote cadeaus, juist omdat ik ze zo intens ervaar met mijn zintuigen en ze mij diep van binnen echt weten te raken.

Wat ook zo anders is, nu ik mij bewust ben van wat ik voel, zijn de ontmoetingen met andere mensen. De kassière in de supermarkt, de marktkoopman op de markt, de jonge vrouw die mijn bestelling komt opnemen als ik op een terras zit. Stuk voor stuk is elke ontmoeting bijzonder. Waar voorheen het contact oppervlakkig en kort was, is het nu zo anders. Want ik zie geen kassière of marktkoopman of serveerster. Op de een of andere manier kijk ik nu daar doorheen en zie ik wie ze echt zijn, met al hun leuke kanten, hun minder leuke kanten en wat ze daarbij uitstralen. Maar altijd zie ik wel iets wat echt is. En het lijkt wel of zij dat voelen. Er ontstaat op zo’n moment een echt contact, een ontspannen gesprek, een grapje over en weer en we kijken elkaar in de ogen aan. Het is zo mooi om te ervaren wat er gebeurt als iemand zich echt gezien voelt. En het voelt zo fijn om hun reactie, een gezicht wat openbreekt, het lichtje in hun ogen, te mogen ontvangen.

Het zijn fijne en hartverwarmende momenten, en ik ervaar ze omdat ik kan voelen. Omdat ik open ben en kan ontvangen. In plaats van gesloten en dingen buiten mij houd. Een reden waarom ik mij nooit zal afsluiten voor wat ik voel. Ook niet voor de minder leuke gevoelens en momenten met veel prikkels. Ik wil open blijven en die cadeautjes kunnen blijven ontvangen.

Balans tussen genieten en overprikkeld raken

Zijn er dan nooit momenten dat het teveel wordt? Dat er teveel prikkels zijn en dat ik overweldigd raak door wat ik ervaar? Jawel, die momenten heb ook ik nog wel eens. Maar ze zijn er steeds minder. Het komt omdat ik steeds beter heb geleerd wat fijn voor mij voelt en wat niet. Welke omgeving goed voor mij is en welke niet. Welke mensen voedend en steunend zijn en wie niet. Ik heb geleerd daar keuzes in te maken en afscheid te nemen van wat niet goed is voor mij. Ik heb geleerd goed voor mijzelf te zorgen.

Maar is dat niet wat we eigenlijk allemaal zouden moeten en willen doen? Goed voor onszelf zorgen. Onszelf het beste gunnen. Het is toch zoveel fijner om je gelukkig en ontspannen te voelen. Om dingen te doen waar je vrolijk van wordt. Om met mensen te zijn waar je je geliefd en gezien bij voelt. Het geldt voor ons allemaal, in welke mate ook we sensitief zijn.

En wie zegt dat ik alles moet doen wat andere mensen doen? Dat ik eenzelfde soort leven zou moeten hebben, ook al voelt dat voor mij helemaal niet goed? Het betekent echt niet dat ik een teruggetrokken leven leid, of dat ik mijzelf van alles moet ontzeggen omdat ik alles intenser voel. Nee, ik maak keuzes die goed voor mij zijn.

Plan rustmomenten

Als ik weet dat ik een drukke dag heb met afspraken met verschillende mensen, met reizen in het openbaar vervoer of waar ik in ruimtes ben met veel mensen (situaties met veel prikkels dus) dan zorg ik ervoor dat de uren ervoor en erna er rust is. Dan plan ik geen andere afspraken. Dan zoek ik geen andere mensen op. Dan doe ik iets wat goed voelt voor mij. Dan ga ik wandelen, of de natuur in. Indien het kan rust ik even of doe ik een dutje. Ik laat de televisie uit en leg mijn telefoon weg.

Ik zie dat niet als mijzelf iets ontzeggen, ik doe het omdat ik mij daar veel gelukkiger bij voel. Op deze manier weet ik veel beter de drukkere momenten op te vangen en raak ik minder snel overweldigd.

Het is één van de belangrijkste en fijnste dingen die ik heb ontdekt sinds ik weet dat ik meer sensitief ben dan andere mensen. Dat ik heb geleerd wat goed voelt voor mij en wat niet. Dat ik heb geleerd veel beter te zorgen voor mij. En dat is een bijzonder mooi cadeau. Ik zou mijn sensitiviteit voor geen goud meer willen missen.

Linda van der Kwast (1969) is schrijver en intuïtieve coach. Na een lange tijd zich voor haar gevoel te hebben afgesloten, heeft ze als volwassene opnieuw mogen leren omgaan met haar sensitiviteit. Waarbij ze tot de ontdekking kwam dat juist het in staat zijn om te voelen en op een gezonde manier omgaan met emoties en intuïtie zo belangrijk is in ieders leven. Om deze reden is ze begonnen met het schrijven van verhalen (in het Nederlands en Engels) voor haar eigen website. Wil je meer van haar lezen, kijk dan op haar website www.lindavanderkwast.com.

Please follow and like us: