Als ik een drukke dag heb, houd ik mijn agenda de volgende ochtend leeg om weer voldoende op te kunnen laden. Als ik overdag leeg raak en moe word, doe ik een powernap. Grote kantoorcomplexen probeer ik zoveel mogelijk te vermijden, want ik weet dat het mij enorm veel energie kost om daar te zijn. Als mijn hoofd vol zit, maak ik een wandeling in de natuur. Als een persoon mij veel energie kost, probeer ik hem of haar zoveel mogelijk te vermijden. Feestjes, verjaardagen en andere gelegenheden waar ik geen gevoel bij heb, sla ik vriendelijk af.
Net alsof
Niet altijd was ik zo trouw aan wat ik nodig had. Ik ben jaren militair en in overheidsdienst geweest en deed wat van mij verwacht werd. Ik paste me aan, deed mee met de rest en was eigenlijk niet eens bezig met de vraag “wat heb ik nodig?”. Ik wist destijds niet dat ik een hoogsensitief persoon (HSP) ben. Onbewust gebruikte ik toen mijn sensitiviteit om me aan te passen aan de buitenwereld, niet om goed voor mezelf te zorgen. Lang kwam ik hier ogenschijnlijk goed mee weg. Ik vond er een modus in. Als ik hoofdpijn had van alle indrukken die ik had opgedaan, nam ik maar een paracetamol…of twee. Als ik moe was, parkeerde ik de auto stiekem op een P-plaats bij een wegrestaurant en deed ik een powernap. Als ik tijdens een samenzijn in de avond niet goed wist hoe ik me moest gedragen, nam ik gewoon een extra drankje om wat losser te worden. In het weekeinde probeerde ik bij te slapen en me weer op te laden voor een week net-doen-alsof. Omdat ik me niet bewust was van wat ik werkelijk nodig had en me forceerde om te doen wat anderen deden, maakte ik het mezelf ontzettend moeilijk. Mijn lichaam gaf me elke keer allerlei signalen, maar ik verdomde het om er naar te luisteren.
Van ‘buiten naar binnen’ naar van ‘binnen naar buiten’
Diep van binnen zat er een angst om niet begrepen en buitengesloten te worden. Ik voelde me altijd een beetje anders. En zo richtte ik me op de buitenwereld en negeerde ik mijn eigen gevoel. Jarenlang. Hiermee raakte ik steeds meer uit balans tot op het punt dat ik wel naar mijn gevoel móest luisteren. Ik zat uiteindelijk tegen een burn-out aan, ik lag in scheiding, mijn lijf was uitgeput en mijn hele wereld van net-doen-alsof donderde in elkaar. Ik schreef er het boek ‘De Doorbraak’ over. Het was een crisis die ik nodig had om wakker te worden en mijn manier van leven drastisch te veranderen. Tijdens de intensieve zoektocht naar mezelf die op mijn crisis volgde, leerde ik steeds beter naar mijn gevoel te luisteren. Emoties en gevoelens drukte ik niet langer meer weg, maar gaf ik de ruimte. Ik paste me steeds minder op anderen aan en koos steeds vaker mijn eigen weg. Daar waar ik voorheen zou zwijgen, ging ik spreken. Daar waar ik voorheen zou liegen, sprak ik nu de waarheid. Daar waar ik me voorheen anders zou voordoen, liet ik nu mezelf zien. Ik begon mezelf en alle gevoelens, emoties en behoeftes die daarbij horen – misschien wel voor het eerst in mijn leven – serieus te nemen.
Hoewel het vaak spannend was om na veertig jaar andere keuzes dan voorheen te maken, werd ik elke keer bevestigd dat het goed was trouw te zijn aan mijn gevoel. Elke stap die ik op basis van mijn gevoel maakte, bleek een goede stap voor mij te zijn. Hoe meer ik mijn gevoel volgde (en daarmee trouw was aan mezelf) hoe meer mensen en situaties van mijn ‘oude leven’ verdwenen. Ik had me altijd op hen aangepast. Hoe meer ik trouw was aan mezelf, hoe duidelijker het werd dat die mensen en situaties eigenlijk niet goed voor me waren. Ik had me altijd aangepast om ergens bij te horen, maar uiteindelijk verloor ik daar mezelf mee. Nu ik mezelf weer terugvond, verloor ik diegenen die ik altijd verkrampt in mijn leven had gehad. Pijnlijk in het begin, maar uiteindelijk vooral erg bevrijdend.
Het innerlijke kompas
Mijn (onbewuste) angst om niet begrepen en buitengesloten te worden, maakte dat ik mezelf buitensloot en mijn eigen gevoel negeerde. Nu ik mijn gevoel weer ging volgen, werd ik misschien wel door sommigen buitengesloten, maar hervond ik mezelf. En bovenal kwamen er mensen en situaties op mijn pad die véél beter bij mij passen. Een verademing! Steeds meer durf ik nu te vertrouwen op mijn innerlijke kompas. Ik kan nu zien dat juist mijn intuïtie, mijn emoties en mijn lichaam krachtige richtingaanwijzers zijn. Ze laten me voelen wanneer iets voor mij klopt of niet, iets zuiver of onzuiver is, zinnig of onzinnig, waar of niet waar, fijn of vervelend, verdrietig of blij, iets bij mij past of niet. Dit kompas werkt ontzettend zuiver en heeft alleen maar het beste met me voor. Het is de kunst werkelijk op dit kompas te vertrouwen en in overgave de richting te nemen die mijn innerlijke kompas zegt te gaan. Daarbij hoort de bereidheid hebben afscheid te nemen van mensen en situaties die niet bij deze richting passen. Dat hoort nou eenmaal bij de package-deal.
Een belangrijke levensles
Trouw zijn aan je gevoel. Het is een belangrijke levensles die ik in dit leven mag leren en nu als doorbraakcoach mag doorgeven. Ik help anderen ook op hun gevoel te vertrouwen en door hun angsten heen te gaan. Jarenlang heb ik mijn gevoel onderdrukt, nu gebruik ik juist mijn gevoel om anderen te helpen. Want dat is onder andere de kracht van hoogsensitiviteit, anderen kunnen ‘lezen’ en zo goed kunnen helpen. Maar wel vanuit een gezonde basis waarbij ik zelf ook mijn gevoel blijf volgen en goed voor mezelf zorg. Dé rode draad van alle coachgesprekken die ik gevoerd heb, is dat mensen hun innerlijke kompas in hun leven niet hebben gevolgd. Ze hebben niet geluisterd naar hun intuïtie, hebben hun emoties en gevoelens genegeerd en hebben zich laten leiden door hun angsten met allerlei problemen als gevolg: ongelukkig zijn, depressie, burn-out, relatieproblemen, onzeker zijn, gezondheidsproblemen, vreemdgaan, werk hebben wat niet past, verslavingen, ongezonde leefstijl, ruzies, het gevoel hebben stil te staan, niet weten wat je wilt of wie je bent, etc.
Hoogsensitief
Veel van de mensen die ik coach zijn onbewust hoogsensitief. Het trouw zijn aan je gevoel lijkt voor HSP een lastige levensles. Want, oprecht trouw zijn aan je gevoel betekent dat je als HSP vaak wat anders nodig hebt dan de rest; meer tijd voor jezelf, opladen, verwerken, afstand nemen, etc. Vaak was maar een klein gedeelte van de mensen om hen heen hoog-sensitief. Ze zijn één van de weinigen HSP in de familie, in de vriendengroep, in de klas of op het werk. Ze hebben zich onbewust aan anderen aangepast. Het is daarom zo belangrijk jezelf te kennen, in contact te staan met je gevoel en daar trouw aan te zijn. Wat de omgeving daar ook van vindt. Als je overprikkeld bent geraakt of je zit teveel in de energie van de ander, is dat het signaal dat je beter op jezelf mag letten. Je hebt je eigen gevoel misschien toch teveel genegeerd.
Je hebt als HSP de wereld veel te bieden, maar dat komt alleen tot bloei als je jezelf geeft wat je nodig hebt. Ook al ben je dan net een beetje anders dan de rest. Jouw gevoelssysteem is heel scherp afgesteld. Een prachtig talent, maar wel eentje met een gebruiksaanwijzing.
Michiel van der Pols (1977). Samenwonend met Linda, vader van Lisa en stiefvader van Nils en Twan. Oud-officier van de mariniers, veteraan, voormalig stadsmarinier bij de gemeente Rotterdam en nu doorbraakcoach. In zijn eigen zoektocht kwam Michiel erachter dat hij hoogsensitief is en de gave heeft om de ander heel goed te kunnen lezen. Die gave gebruik hij nu om anderen te helpen de verbinding met zichzelf te herstellen. Hij schreef over zijn eigen zoektocht en zijn werk als doorbraakcoach het boek ‘De Doorbraak’. Kijk voor meer informatie op www.doorbraakcoaching.com.
