Vriendschappen als HSP *
Het is beter als ik gewoon mee doe…
Op de basisschool begin je het wel te merken dat je je soms anders voelt dan de andere kinderen, je vindt misschien andere dingen leuk, je hebt meer moeite met bepaalde dingen en misschien juist minder moeite met andere dingen.
Maar omdat je niet beter weet pas je je aan waar je kunt. Niemand begeleid jou bij wat je nodig hebt, want jouw begeleiders weten niet dat jij andere behoeften hebt. En hoe konden ze ook, er is helemaal niets over jouw eigenschap bij hen bekend.
Omdat jij het niet weet, weten jouw ouders het niet en daardoor weten jouw leraren het niet of jouw vriendinnen. Dus is daar die keuze tussen je “de vreemde eend in de bijt voelen” en maar gewoon mee doen, om er een beetje bij te horen. Als kind wil je ergens onderdeel van zijn, je wil bij je klasgenoten horen en bij je vriendinnen. Dus is de keuze voor “meedoen” snel gemaakt.
Wat is de wereld soms onrechtvaardig!
Naarmate je ouder wordt en aan het eind van je basisschool jaren komt en daarna gaat starten op de middelbare school, begin je steeds meer dingen op te merken. Waarom ziet jouw leraar niet dat dat ene meisje alleen vriendelijk doet waar hij bij is? Heeft hij dan niet door dat ze op het schoolplein gemeen is en anderen probeert buiten te sluiten? En waarom snapt die vriendin niet dat jij het moeilijk vindt dat zij zich voordeed als jouw vriendin, maar opeens een vriendschap lijkt te hebben met die ander en jou daardoor links laat liggen?
En soms voel je je door dit alles in de war, want waar jij je druk om maakt lijkt weer zo klein te zijn, vergeleken met de grotere problemen in de wereld. Armoede, ziekte en oorlog. Mag jij je dan wel druk om maken om dit soort kleinigheden? Je voelt je schuldig, maar helaas kun je je gevoelens van je eigen gebeurtenissen ook niet loslaten… dus eigenlijk loop je nu met allerlei rotgevoelens die door
elkaar lopen? Maar er is niemand die jou daarin begeleidt… want niemand weet wat er zich in jouw hoofd afspeelt.
“Je bent gewoon snel nerveus en daardoor zwak…”
Tja… iedereen noemt je zo… je voelt je snel rot, je maakt je snel druk, voelt snel spanning en de wereld lijkt je soms te overweldigen… Dus met deze stempels daag ik jou uit… Bouw nu eens aan een vriendschap? Jij weet niet anders dan dat je zwak bent… dus straal je dit ook uit. Voor jou is er een geen andere opvatting dan dit na te leven. En weet je wat er dan gebeurt? Helaas… je lieve “vriendinnen” zullen dit voelen. Zij zien dat ze gewoon lelijke dingen tegen je kunnen zeggen en dat jij toch als een hondje achter ze aan blijft lopen. Zij zien dat ze jou kunnen laten staan op die afgesproken plek en dat jij er later toch niets van durft te zeggen, je doet maar net of het niet gebeurt is. En met elke gebeurtenis die jij laat gebeuren word jij kleiner en hun macht over jou groeit.
Ondertussen voel jij al die emoties die je niet kunt verklaren en volwassenen proberen je op hun manier te helpen, maar duwen je door meer stempels en etiketjes eigenlijk de verkeerde richting op.
Is dit hoe het hoort te zijn?
Je vraagt het jezelf wel eens af. Vriendinnen horen elkaar toch te steunen. Niet te roddelen, of jaloers te zijn of afspraken niet na te komen? Ondertussen doe jij dit zelf misschien ook wel eens. Het lijkt soms de enige manier om mee te komen met de rest. Voor jezelf opkomen staat voor jou op dit moment gelijk aan gedrag kopiëren van de ander.
In de hele fase gedurende de middelbare school, daarna eventueel een beroepsopleiding en dan de start op de arbeidsmarkt blijven je vriendschappen schommelen. Jij blijft zelf schommelen in je ideeën en gedachten erover maar uiteindelijk komt dat punt dat je in gaat zien dat jij want anders nodig hebt. Dat als jij niet gaat kiezen voor jou, je je heel ongelukkig en eenzaam blijft voelen.
Een volwassen vriendschap
En daarmee bedoel ik niet dat je alleen als volwassenen een echte vriendschap kunt hebben. Ik bedoel daarmee een vriendschap die volgroeit is. Een vriendschap die opgebouwd is uit verschillende momenten en fases en een vriendschap waarbij je op een volwassen manier met elkaar omgaat. Voor zover je dat in ieder geval zou verwachten van een volwassene.
Helaas krijg ik te vaak verhalen te horen van volwassenen die toch vast zitten in hele “kinderlijke” vriendschappen. Het buitensluiten van elkaar, bijvoorbeeld tijdens een leuk avondje uit. Dit overkwam iemand van mijn workshop. Stage vriendinnen die altijd met z’n vieren bevriend waren en waarvan de dame in mijn workshop opeens een foto op Instagram tegen kwam. Van de drie vriendinnen gezellig lunchend op een terras. De vele opvattingen, dat wanneer je uit een groepsapp stapt, je blijkbaar ook geen behoefte meer hebt aan contact. De stap uit een groepsapp staat in tegenwoordige tijd gelijk aan een stap uit die groep.
Ontzettend veel tranen en eenzaamheid
Het overheersende gevoel op die momenten is eenzaamheid. Onzekerheid. Want wat heb je toch gedaan om dit te verdienen. Mogen ze je dan niet? Willen ze liever niet bij je zijn? Hebben ze dan over je gepraat? En de eenzaamheid volgt op deze gedachten, want als ze liever niet bij je willen zijn blijf je dus alleen over… daar houdt het op…
Zo ook het verhaal van een lieve dame die weekend na weekend huilend op de fiets stapt nadat ze uit de kroeg kwam, omdat ze dacht “gezellig” een wijntje te gaan drinken. Of het verhaal van een dame die vast hield aan een vriendschap omdat ze het vroeger zo leuk hadden. Die haar gevoelens over deze vriendschap bleef tegenspreken. Want anders had ze, naast haar, niemand meer…
Mijn eigen verhaal… als ik uit die groep “vriendinnen” stap weet iedereen het binnen de kortste keren. Er zullen verhalen over mij verteld worden die misschien helemaal niet waar zijn! En iedereen zal me aankijken en denken dat ik zielig en alleen ben… Inmiddels heb ik ze nu bijna 2 jaar niet meer gezien of gesproken.
Kies uit liefde en niet uit angst
Lieve hsp’s… kies eens vanuit liefde! En daarmee bedoel ik puur en alleen de liefde voor jezelf! Ga inzien dat voor jezelf kiezen niet gekoppeld is aan eenzaamheid! Ga inzien dat in je kracht staan niet automatisch betekent dat je je hele leven alleen zult zijn.
En ga alsjeblieft inzien dat eenzaamheid juist sterker kan zijn in slechte vriendschappen dan in een goede relatie met jezelf.
Weet je dan niet dat jij het waard bent om als vriendin te hebben? Weet je dan niet dat jij zo veel leuks aan een vriendschap toe te voegen hebt? Weet je dan niet dat jij met jou empathisch vermogen zoveel kan betekenen voor een ander en dat jij dat natuurlijk ook terug mag verwachten? Weet je dan niet dat jij alleen maar hoeft te geven, maar dat jij ook liefde mag nemen? En het meest belangrijk vind ik… weet je niet hoe STERK jij bent?
Kiezen voor jezelf is niet egoïstisch. Kiezen voor jezelf is noodzakelijk. Zorg dat jij eerst die liefde gaat voelen voor jezelf. Dat jij gaat accepteren dat jij hoogsensitief bent en dat daar zoveel moois uit voort kan komen.
En je zult zien dat daarna waardevolle vriendschappen je leven binnen wandelen…
* Dit verhaal geldt uiteraard niet voor alle HSP. Dit verhaal is gebaseerd op eigen ervaringen en ervaringen van hoogsensitieve klanten en contacten. Omdat ik alleen werk met dames en ook alleen gesprekken hebben met hoogsensitieve dames, deel ik dit vanuit het oogpunt van vrouwelijke vriendschappen. Dat wil niet zeggen dat mannen niet tegen dezelfde dingen aan kunnen lopen. Ook wil dit niet zeggen dat alle HSP hier tegen aan lopen, maar uit eigen ervaring en verhalen van andere HSP weet ik dat het wel vaak voorkomt.
Karin Rutjes (1985) is zelf hoogsensitief en werkt als hsp coach in haar eigen praktijk (Karin & Coaching). Ze woont samen met haar man, dochter en zoon in Hardenberg en haar praktijk heeft ze ook daar gevestigd. Ze is gek op lezen en ook het schrijven van haar eigen blogs vindt ze geweldig om te doen. Ze hoopt dan ook nog veel blogs te kunnen schrijven voor zowel Hoogsensitief.NL als haar eigen website (www.karinrutjes.nl).
Beste Karin,
Wat een herkenbare blog die ik gelezen heb voor mijn 11 jarige dochter. Zij loopt nu exact tegen deze zaken aan en heeft in haar klas geen vriendinnen (meer). Hoe meer ik er nu over lees, hoe meer ik begrijp dat ze op een aantal vlakken hooggespecialiseerde is. Ze staat voor de grote stap om na de vakantie naar de middelbare school te gaan. Ze vindt het erg spannend en denkt dat ze geen vrienden zal vinden of maken. Ik gun haar zo een mooie nieuwe start. Heb jij tips?
Hallo Esther,
Ik heb je een email terug gestuurd.
Groet,
Karin
Zo herkenbaar mijn dochter is nu ook 11 en gaat straks ook naar de middelbare
Zij ziet het als een afsluiting van alles en een start naar een nieuw begin
Eindelijk kan ik opnieuw beginnen zegt ze en nieuwe vrienden maken hopelijk meer echte zoals ik zelf ben
Ben zelf ook hooggevoelig en bang voor wat komen gaat maar heb vertrouwen in je dochter en in jezelf als moeder
Wat een heerlijke herkenbaarheid allemaal!
Dankjewel voor je reactie Lydia!
Groetjes,
Karin
Ik ben een stadsmens…..woon toch al bijna 10 jaar op het platteland, eenzaam van al het leven wat er niet om mij heen is. Wel koeien en schapen en eenzame paarden, vorige zomer heb ik 2 schapen gedraaid die op hun rug lagen en niet meer zelf konden terugkeren. Ik lig daar s nachts wakker van ook van de vliegen op hun oogjes, de paarden zondef water oh ik kan die eigenaar wel ik weet niet wat doen. Ik heb tegen mijn man gezegd dat ik terug wil naar de stad ‘maar we wonen hier toch mooi’….mijn moeder is nu 2 jaar dood, mijn vader stierf al in 1994 en mijn broer, mijn beste vriend, is helaas in 2012 overleden. Ik heb geen familie meer wel een man en een zoontje. Ik voel me erg eenzaam en niet begrepen meestal zeg ik niets doe ik vrolijk en zet het bekende masker maar weer op. Ik vraag me af of ik ooit een gelijkgestemde zal tegenkomen. Het liefst hier in de buurt zijn er sites dat jullie weten voor het vinden van nieuwe contacten/ echte vriendschappen? bedankt voor het lezen van dit saaie droevige verhaal van mij.
Hallo Eefje,
Je verhaal raakt me. Ik voel dat je eenzaam bent. Ik weet niet waar je woont, maar je zou je misschien eens kunnen verdiepen in nieuwe interesses waar je mensen kunt ontmoeten? De meeste HSP’s zijn creatief, bezig met zingeving, spiritualiteit, yoga, natuur. Wellicht kun je daarin een soort van passie vinden? En nieuwe mensen ontmoeten?
Ik gun je in ieder geval meer vrolijkheid in je leven dan hoe jij je nu voelt. Ik denk dat het best verstandig zou zijn voor jou om eens “hulp” te zoeken zodat iemand je hier uit kan helpen komen.
Mocht je eens willen praten of een kennismakingsgesprek willen doen dan kan dat natuurlijk altijd. Je kunt me altijd mailen op info@karinrutjes.nl
Hartelijke groet,
Karin
Beste Eefje,
Zo herkenbaar. ik zit in het zelfde schuitje. Ik zoek iemand waar ik mee op hetzelfde niveau kan praten. Ik woon ook op het platte land en kom uit de stad.
Heel herkenbaar. Ik ben zelf een extroverte HSP-er en leg gemakkelijk contact maar heb zo ontzettend veel ‘last’ op dagelijkse basis van de dubbele agenda’s en maskers van mensen. Ware vriendschappen waarbij ik volledig mezelf kan en wil zijn, die puur en oprecht zijn en voelen en waar ik niet uitgeput, leeggezogen of piekerend van terug kom zijn ook maar op een hand te tellen. Ik zou daar ook dolgraag eens meer over leren want kennelijk trek ik nog steeds niet altijd de juiste mensen aan (blijf ik dan niet goed genoeg bij mezelf?).
Hi Monique,
Ik herken wat jij schrijft. En ik denk inderdaad dat we niet genoeg bij onszelf blijven. Ik me eind vorig jaar gestort in een nieuwe vriendschap. Ik stelde me weer open. Alleen om er nu achter te komen dat niets is wat het lijkt… Maar als ik heel eerlijk ben naar mezelf toe heb ik me laten leiden door haar krachtige voorkomen. Haar sterke mening en soms negatieve uitingen over anderen. Ik werd voorzichtig, op mijn hoede en ben me toch anders gaan gedragen dan ik was… Ik durfde me toch weer minder te laten zien. Ik ging me inhouden… Ik werd weer ingedamd. Terwijl ze in eerste instantie aangetrokken werd tot wat ik allemaal postte op social media, leek ze daar later toch minder mee van doen te willen hebben. Dus ik ben niet bij mezelf gebleven. Ik teveel van iemand anders haar energie binnen laten komen. Gelukkig kan ik het nu wel veel sneller van me afzetten en dingen afkappen of dood laten bloeden. Ik ben veel bewuster van mezelf geworden. En soms zien we ook gewoon graag het goede in mensen en daar is niets mis mee.
Groetjes,
Karin
Herkenbaar om te lezen! Ik ben nu 62 jaar en als ik terugkijk op mijn kinder-en schooltijd komt bij het lezen van deze verhalen alles weer terug. Voelde me vaak anders en onbegrepen. Deed maar een beetje mee met de flow om erbij te horen. Daar baalde ik dan weer van want het paste eigenlijk niet bij mij.
Ik heb pas op latere leeftijd ontdekt dat ik hoogsensitief ben en toen werd er voor mij een heleboel duidelijk. Dat was prettig. Maar ook jammer dat ik het zo laat ontdekte. En dus maar steeds bezig was alles en iedereen het naar de zin te maken.
Ik weet nu ook dat er familieleden zijn die hsp zijn. Vaak weten ze het zelf niet eens en ik laat het maar even zo voorlopig. Ik herken het zelfs in mijn kleinkind van amper vier maanden. Die pientere, haast volwassen, blik in de oogjes!
En nu ben ik blij en trots dat ik een hsp ben en kan het alleen maar jammer vinden voor anderen dat zij deze bijzondere eigenschap moeten missen. Ik zoek mijn vrienden zelf uit. Alleen maar negatieve energie in een ‘vriendschap’? Heb je het gevoel alleen maar te moeten geven? Stop ermee! Het is het niet waard. Echte vrienden houden van je omdat jij het bent, in goede en slechte tijden. En misschien blijven er maar 1 of 2 over maar dat zijn dan ook je échte vrienden. Het is een cliché misschien, maar o zo waar!
Hallo,
Bedankt voor je mooie reactie. Ik kan me indenken dat het jammer is dit pas op latere leeftijd te weten te komen. Maar toch mooi dat hierdoor weer veel dingen hebt kunnen plaatsen. En wat je zegt over familie die hoogsensitief is. Soms is het goed om het even te laten inderdaad. Vaak komt het wanneer iemand er aan toe is. Tot die tijd staan ze er misschien niet voor open.
En wat je zegt over vriendschappen? Helemaal mee eens! En ik hoop nog steeds, hoe ouder, hoe makkelijker 😉
Hartelijke groet,
Karin
Hallo Karin, wat herkenbaar! Alsof ik mijn verhaal lees. Ik mis dat. Volwassen vriendschappen waarin je gesteund wordt en je begrepen voelt en jezelf kunt zijn. Ik weet nog steeds niet goed hoe ik dat aan moet pakken. Voel me er vaak eenzaam in.
Hallo Irma,
Ik ontvang geen berichten van deze reacties helaas. Doordat iemand mij mailde ging ik alle reacties teruglezen. Maar ik kan me indenken dat je hierdoor vaak eenzaam voelt. Bij jezelf blijven is wel het allerbelangrijkst en misschien komen er door nieuwe dingen te ondernemen ook weer andere mensen op je pad. Denk hierbij aan yoga, events waar HSP’s komen (nu alleen online). Dingen waar HSP’s over het algemeen in geïnteresseerd zijn.
Hallo Irma,
Ik kan me indenken dat dit je vaak een eenzaam gevoel geeft. Het is moeilijk je als HSP volledig gesteund te voelen. Helemaal door mensen die niet hoogsensitief zijn. Maar het is wel fijn wanneer mensen je accepteren, wie je ook bent.
Groetjes,
Karin
Hallo Karig,
Ik kom toevallig, mijmerend in mijn bed liggend, jouw blog tegen. Zo herkenbaar! Ik had geen idee dat al de genoemde ervaringen die door jou en anderen gedeeld werden bij het hoogsensitiefzijn hoorden. Ik ben 64 en kwam 6 jaar geleden achter dat ik een HSP ben. Toen vielen alle kwartjes van mijn lagere schooltijd en tienerervaringen. Ook de eenzaamheid op volwassen leeftijd. Ik ben een mensenmens en hou van uitjes. Organiseerde veel om maar niet alleen te zijn. Gevolg iedereen wachtte totdat ik weer wat verzonnen had. Daartussenin belde niemand of zocht contact met mij. Ik ben gestopt met organiseren en heb 1 vriendin aan overgehouden. Zij is 71 en ik ben bang dat haar iets overkomt en ik alleen blijf…
Ik bedoelde ‘Hallo Karin’ natuurlijk ☺
Beste Karin,
Hartelijk dank voor je helder geschreven artikel. Het is allemaal heel herkenbaar voor me, met name wat je schrijft over de lagere- en middelbare schooltijd.
Lange tijd heb ik me afgevraagd hoe het komt dat ik waarneem wat anderen blijkbaar niet zien of opvalt. En dan bedoel ik tussen de regels door lezen, niet zozeer kijken naar wat iemand zegt maar waarom iemand iets zegt en de onderliggende bedoeling (motivatie) hiervan aanvoelen.
En in groepsverband – ook in werksituaties – het beïnvloeden (en soms manipuleren) van personen op sleutelposities om hun doel (een betere positie) te willen bereiken. Ik heb het zien gebeuren. Waarom zien zij het niet? Waarom kunnen zij er niet doorheen kijken? Ik begreep het niet, nu wel.
Dicht bij jezelf blijven is altijd de juiste weg. Accepteren wanneer het niet past (werk of privé) en hierdoor soms een andere keuze moeten maken. De echte vrienden blijven over, mensen die je waarderen om wie je bent en waar je voor staat.
Hartelijke groet,
Lex
Hallo Lex,
Bedankt voor je mooie reactie. En inderdaad bij jezelf blijven is altijd de juiste weg. Iets waardoor we als HSP nog wel eens in verwarring komen. Wanneer doe ik het goed. Maar het klinkt alsof jij goed helder hebt hoe je dit moet doen!
Hartelijke groet,
Karin Rutjes
Hallo, sinds enkele jaren duidelijk dat ik ook hooggevoelig ben.
Ik ben nu 46 en heb nog nooit echte vriendschap gekend. Sinds kort mensen leren kennen, omdat ik ermee bezig ben, maar het is erg triest en vermoeiend voor mij. Ik verlies mezelf als mensen geen bevestiging geven, word enorm onzeker, geen vertrouwen.
Vandaag jarig en amper felicitaties gekregen…waarom kan ik niet blij zijn met de enkele die ik wel kreeg, van mijn partner en mijn vader.
Ik loop elk jaar de hele dag rond alsof er een begrafenis plaats vind ipv een verjaardag.
Ik heb altijd veel verwachtingen, gek, want ik heb een moeilijke, traumatische jeugd en verleden achter mij liggen. Ik zou dus beter moeten weten… Waar zit mijn soulmate?, ik hoop dat ik ze nog ooit tegenkom.
Trieste en teleurgestelde groetjes.
Kathy
Hallo Alex,
Het klopt helemaal dat dit net zoveel voor komt bij mannen. Hetzelfde aantal mannen als vrouwen zijn hoogsensitief, dus niet meer dan logisch dat zij met de zelfde dingen worstelen of tegen dezelfde dingen aanlopen. Ondanks je moeilijke jeugd door onwetendheid van je hoogsensitiviteit is het fijn te lezen dat je er nu een goede invulling aan hebt kunnen geven en dat je nu weet wat voor vriendschappen fijn zijn voor jou en hoe je daar je eigen draai aan kan en mag geven. Bedankt dat je hebt gereageerd Alex! Hartelijke groet,
Karin
Geachte Karin,
Wat is dit toch allemaal herkenbaar voor mij.
Hoe zou het toch komen dat wij van hoogsensitief ons zo vaak afgewezen voelen in vriendschap?
Afgelopen week dacht ik dat een collega me niet uitgenodigd had op haar verjaardag en andere collega s, die ik erg leuk vind, wel.
Ik had op dat moment slaapdienst en kon er heel slecht van slapen.
Na een paar uur viel ik toch in slaap maar schoot ik ineens wakker, ik wist het weer;
zij had het ongeveer 2 maanden geleden mondeling gevraagd dat was ik helemaal vergeten.
Wat een opluchting.
Ongelofelijk vind ik dat van mijzelf, ik ben nu toch al 56 jaar en hoeft me toch niet meer zo kinderlijk te gedragen zou je denken.
Karin zou jij dit aan mij uit kunnen leggen, waarom ik me zo voelde?
Met vriendelijke groet, Ellen Pleijsier
Hallo Ellen,
Bedankt voor je reactie. En wat vervelend dat je deze ervaring had. Ik denk dat ik je wel aan een uitleg kan helpen over waarom jij je zo voelde. Misschien wil je mij je emailadres doorgeven aan info@karinrutjes.nl dan kan ik het uit je uitleggen.
Hartelijke groet,
Karin Rutjes
Geachte Karin,
ik las veel vriend-IN, maar mannen kennen dit ook en het doet evenveel pijn.
Ik heb de eenzaamheid op vrienden(innen) vlak geaccepteerd en ben gezegend met een fijn gezin.
Mijn vrouw en ik hebben slechts (so what ?) 2 vriendinnen en 1 vriend, en dat is meer dan genoeg.
Dit bestaat uit dienst en wederdienst, opvang kinderen, klussen aan huis, gezamelijk een buur helpen, bij elkaar eten en vooral de deur niet bij elkaar platlopen.
Ik heb gewoon de behoefte niet om continue met elkaar bezig te zijn, ofwel, wederzijds vertrouwen en respect is voldoende.
Ik wordt al genoeg geleefd door werk, scholen, overheid, zaken, het is teveel gewoon.
Dank voor je artikel, ik weet waar beschreven personen mee zitten en hoe jeugdtijd is verknoeid, ik heb een groot deel van mijn jeugdtijd uit mijn geheugen gewist, dat is uitvoerbaar trouwens, wat overgebleven is, is dat ik specifiek volk compleet mijd met álles daaromheen in combi met behoud van enkele leuke jeugd-ervaringen.
Ik handel niet meer naar goedvinden van een ander, dat is zeer zwaar voor me maar het lukt wel omdat ik mijn geliefden en vriendschappen, die mij kennen en waarderen, wél in mijn warm licht plaats.
Met begrijpende groet,
Alex.