Gevoelige kinderen hebben een sterke hang naar autonomie. Ze willen bij kunnen dragen aan het geheel en graag zelf bepalen.
Vooral dat zelf bepalen is bij gevoelige kinderen mét een sterke wil een eigenschap dat eruit springt.

Iedere peuter heeft natuurlijk de ‘ik wil het zelf doen’ fase, maar onze peuter heeft wel een 2.0 versie ontwikkelt. Tel daar een inkoopmanager als vader bij op en je hebt een rasechte onderhandelaar in huis.
Daadwerkelijk alles moet democratisch besloten worden. Alhoewel, democratisch. Het liefst beslist Guus zelf en heb ik zelf ook nog iets in te brengen als ik mijn best doen en met steekhoudende argumenten kom.

Choose your battles

Vanuit mijn werk met kinderen met autisme, leerde ik al vroeg ‘Choose your battles’ . Wil je overal een punt van maken en dus de hele dag strijd voeren of zijn er een aantal dingen voor die dag echt belangrijk om je voet op de grond te houden en kun je voor de rest wel wat meebewegen?

Is het echt zo belangrijk dat Guus zich eerst aankleed voordat hij een boterham gaat eten of kan het ook andersom? Is het echt noodzakelijk dat hij zijn laarzen aan de juiste voet doet of loopt hij ook prima wanneer ze als bananen aan zijn voeten zitten?

Toen ik eens kritisch ging kijken naar de dingen waarvan ik vond dat ze op een bepaalde manier moesten, kwam ik erachter dat dat voor een heleboel dingen niet geldt. Hierdoor kon ik zien dat er gedurende de dag een heleboel momenten zijn waarop ik Guus de autonomie kan geven die hij zo graag wil en nodig heeft.

Door na te denken over wat wij echt belangrijk vinden als ouders, werden onze punten al heel snel helder. Een soort basisregels waarover we dus niet in discussie gaan.

  • We zijn lief voor elkaar
  • We poetsen iedere dag twee keer onze tanden
  • Springen doen we op de trampoline
  • Na toilet bezoek wassen we onze handen
  • Iedereen slaapt in zijn eigen bed

En zo nog een aantal basisregels. Voor ons als ouders waren deze regels al heel logisch, maar voor Guus waren ze telkens nog punt van discussie. Door hem meer ruimte te geven op andere momenten is het voor hem makkelijker om zich neer te leggen bij deze regels.

Te veel meebewegen

Soms merk ik dat ik te veel meebeweeg en er situaties ontstaan die ik eigenlijk niet wil. Zo waren we afgestapt van het naast het bed van Guus zitten tot hij in slaap valt. Op vakantie heb ik daarvoor een uitzondering gemaakt, omdat inslapen hier heel lastig gaat. Nu is het iedere avond weer getouwtrek over het nog ‘even bij hem liggen’.

Ook de basisregel ‘Iedereen slaapt in zijn eigen bed’ werd na een nachtmerrie nog wel eens losgelaten uit vermoeidheid en gemak.
Toch is dat niet wat we willen. Iedereen slaapt beter wanneer we allemaal in ons eigen bed liggen. De grens moest daarom even weer duidelijk neergezet worden. Ik weet inmiddels dat dat even een paar keer gemopper geeft, vanuit peuterperspectief, want ja, ‘Ik mag ALTIJD in jullie bed slapen als ik ’s nachts wakker wordt.’ Even doorbijten dus, maar afspraak is afspraak en na twee avonden gemopper is alles weer terug naar normaal en kunnen we na een slokje water en een knuffel gewoon allemaal weer in ons eigen bed slapen na een nachtmerrie.

Is dit anders dan hoe het er in andere gezinnen aan toe gaat? Misschien. Krijgen we vaak de opmerking dat we gewoon wat strenger moeten zijn? In het begin regelmatig en soms nog wel eens. We hebben alleen geleerd wat voor ons en onze jongens werkt. Het is altijd nog makkelijker om jezelf en je kinderen tevreden te houden dan de mensen uit je omgeving.

JORIEKE KROEZE (1987) werkt als Hooggevoeligheidsdeskundige in haar eigen praktijk.
Hierin begeleid ze hooggevoelige kinderen en hun ouders om beter te leren omgaan met de hooggevoeligheid van het kind. Ze schrijft graag over hooggevoeligheid omdat ze merkt dat er veel behoefte is aan praktische tips die gemakkelijk toe te passen zijn in het gezinsleven. Haar missie is om kinderen en hun ouders de juiste handvatten te geven zodat ze zelf aan het roer staan en invloed kunnen uitoefenen op de uitdagingen die hooggevoeligheid kan bieden. Lees meer over Jorieke op www.joriekekroeze.nl

Waarom grenzen zo nodig zijn voor HSK

Please follow and like us:

Pin It on Pinterest