Herken je dat? Het gevoel dat jij meer investeert in een vriendschap dan je terugkrijgt? Of het gevoel dat jij altijd klaar staat voor je vriendinnen, maar dat je het andersom alleen moet opknappen?
Hoogsensitieve mensen zijn over het algemeen fijne vrienden: attent, meelevend en zorgzaam. Hoe kan het toch dat zij vaak teleurgesteld raken in vriendschappen?
Gericht op de ander
Dat heeft te maken met het verschil in werking van het brein. Het hoogsensitieve brein werkt namelijk anders dan dat van niet-hoogsensitieve mensen (lees hier alles over het HSP Brein)
Ten eerste ben je als hoogsensitief persoon veel meer gericht op anderen. De hersengebieden die daarmee te maken hebben, zijn veel sterker geactiveerd. Daardoor kijk je vrijwel in elke situatie hoe het met anderen gaat en of de groep nog in harmonie is.
Neurale wifi
In de tweede plaats ben je ook nog eens heel erg goed in het aanvoelen van wat anderen denken en voelen. Je hebt een goede zogenoemde neurale wifi. Daniël Goleman bedacht die term om aan te geven dat er een onzichtbare verbinding is tussen breinen van verschillende mensen. Die is bij HSP sterker geactiveerd. Zonder enige moeite voel jij daardoor precies wanneer je vriendin niet lekker in haar vel zit. Daar hoeft ze niets voor te zeggen.
Wegcijferen
Tot slot ben je geneigd je eigen behoeftes weg te cijferen ten gunste van de groep. Je hebt liever dat jullie gezellig iets doen wat jij niet leuk vindt, dan dat jij je zin krijgt en de groep daardoor bijvoorbeeld opsplitst.
Je vriendin is anders
Waar het mis gaat is dat veel hoogsensitieve mensen niet weten dat anderen geen toegang hebben tot al die informatie. Zij denken dat iedereen de ander aanvoelt. Maar ga er maar vanuit dat je vriendinnen niet voelen dat jij niet lekker in je vel zit. Pas als je het zegt, komt het aan en pas daarna kunnen ze eventueel iets voor je doen.
Duidelijk uitspreken
Let daarbij op de manier waarop je je gevoel of gedachtes deelt. Veel hoogsensitieve mensen zeggen heel voorzichtig dat het ‘wat minder’ gaat, waarmee ze eigenlijk bedoelen “Ik verdrink! Red me nu!”. Je vriendin hoort echter ‘het gaat wat minder’, herkent dat en geeft meteen voorbeelden van zichzelf. Waardoor je als hoogsensitief persoon teleurgesteld bent, omdat de ander je niet begrijpt. Je zult in een vriendschap dus echt moeite moeten doen om duidelijk te maken wat je bedoelt.
Geen prioriteit betekent niet dat je niet belangrijk bent
Maar ook als je duidelijk heb gemaakt hoe het met je gaat, komt die attente reactie niet altijd. Dat komt niet doordat je vriendin jou niet waardeert, maar omdat de prioriteit soms gewoon anders ligt. Bij niet-hoogsensitieve mensen is de gerichtheid op de ander gewoon minder sterk, en de dagelijkse beslommeringen krijgen al snel de overhand. Een kind dat verzorgd moet worden, werktelefoontjes die dringend zijn. Daardoor raakt die lieve vriendin wat naar de achtergrond, maar zeker niet uit het hart.
In de steek gelaten
Omdat het voor jou als hoogsensitief persoon allemaal zo vanzelfsprekend is, verbind je er makkelijk te grote conclusies aan. Voor jou voelt het als ‘in de steek gelaten’ of ‘niet gewaardeerd worden’. Realiseer je dat wat voor jou normaal is in een vriendschap, voor een ander heel bijzonder kan zijn. HSP zijn fantastische vrienden, maar laat jouw vanzelfsprekendheden niet omslaan in teleurstelling.
Andere interpretatie
De volgende keer dat je je teleurgesteld voelt in een vriendschap, zou je bij jezelf kunnen nagaan of je je eigen vanzelfsprekendheden niet oplegt aan anderen. Niet iedereen denkt en voelt zoals jij. Wil je graag dat de ander wat voor je doet? Spreek dan duidelijk uit hoe het met je gaat en wat je prettig zou vinden dat de ander zou doen. Voor de ander is dit lekker duidelijk en daarmee makkelijker om ook eens wat voor die lieve vriendin terug te doen.
Als hsp’er echt op dit onderwerp gezocht… maar als je daarbij ook nog eens een angststoornis en een laag zelfbeeld hebt is dit een harde noot om te kraken!
Ik loop al sinds mn tienerjaren (nu 54) tegen deze issues aan. Alleen nu zit ik er heel erg in ik heb zo’n donkere wolk boven mn hoofd die niet meer weg wil!
Ik weet me met mezelf geen raad. Ik heb jaren therapie gehad maar dit stuk over vriendschappen en in de steek gelaten voelen wil maar niet weg.
Heeft er hier iemand ervaring met bijvoorbeeld paarden therapie of een andere suggestie?
Eigenlijk willen wij een heel oprechte, diepe vriendschap.
Na verlies van 2 dierbaren was ik erg teleurgesteld in een reactie van een vriendin die ik tijdens haar burn-out erg heb gesteund. Ze adviseerde mij proffessionele hulp. Ik zag dat als een afwijzing. Nu denk ik dat het ook aan mijn verwachtingen lag en emotioneel niet in balans zijn. Toch is de vriendschap voorbij….
Wat jammer dat het geëindigd is. Dat zijn zware periodes waarin je alle steun kunt gebruiken. Veel sterkte.
Een collega drie maanden lang heel erg gesteund omdat ze het erg moeilijk had. Ze besloot ons bedrijf te verlaten vanwege problemen met een andere collega. Ik raakte (te) erg gehecht aan haar. Op een gegeven moment kreeg ik het moeilijk omdat ze ons bedrijf had verlaten en ik vroeg haar om hulp. Ik miste de situatie zoals die was en kon ineens niet meer “zorgen”. Ineens vond ze mijn aandacht benauwend en hoor ik niets meer van haar. Dit is hard aangekomen.
Duidelijk uitgelegd, fijn! De uitdaging lijkt mij (zoals in iedere relatie, ongeacht hsp of niet) duidelijk en eerlijk communiceren over wat er in je omgaat en waar jij behoefte aan hebt. Uiteraard met het verzoek of de ander eraan zou willen voldoen ipv een eis of onuitgesproken verwachting.
Een goeie raad die ik kreeg: kijk niet naar mensen/vrienden in termen van jouw behoeften, maar in termen van hun kwaliteiten. Geeft een andere energie en lading, en ook minder hooggespannen verwachtingen aan een een vriendschap.
Wat een goed onderwerp! Ik heb veel nagedacht over vriendschap, inderdaad het gevoel gehad dat de vriendschap voor de ander minder belangrijk leek of ook echt leeggezogen door er te veel voor de ander te zijn. Inmiddels heb ik deze inzichten: de perfecte vriend bestaat niet, met de een kun je praten en wandelen, met de ander gek doen en winkelen. En het geven en nemen moet in balans zijn. En daardoor heb ik nu een aantal mooie vriendschappen.
Herkenbaar, dat heb ik ook moeten leren dat je bij 1 persoon niet “alles” vind maar
bij meerdere personen…
Klopt inderdaad.
Ga ik ook doen
Vriendschappen zijn inderdaad altijd lastig, alleen al de vraag of je vrienden bent of gewoon goede kennissen. In het verleden ook gemerkt, dat ik dacht dat iemand een vriendin was, maar uiteindelijk het contact meestal van mij uit kwam, ik meestal bij de ander op bezoek ging en de ander de afstand te groot vond. Het doet dan erg veel pijn als je daar dan uiteindelijk achter komt. Je vertrouwen krijgt ook een deuk en je wordt dus voorzichtiger.
Het aanvoelen van gevoelens van anderen vinden sommigen ook beangstigend waardoor ze afstand houden. Anderen zoeken juist contact met je vanwege je begrip, je vriendelijkheid, juist omdat ze iemand nodig hebben die een luisterend oor heeft. Vriendschap op hetzelfde ‘niveau’ is lastig te vinden.